تکرارپذیری آزمون حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک در وضعیت «Empty can» در الکترومیوگرافی سطحی عضلات شانه

با توجه به استفاده وسیع از مطالعات الکترومیوگرافی کینزیولوژیک، نرمال سازی داده های خام هر عضله، برای امکان مقایسه صحیح مقادیر حاصله از افراد و عضلات مختلف ضروری است. رایج ترین روش نرمال سازی داده ها، استفاده از حداکثر فعالیت انقباض ارادی ایزومتریک عضلات در وضعیت از پیش تعریف شده به عنوان علامت الکترومیوگرافی مرجع است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تکرارپذیری حداکثر فعالیت انقباض ارادی ایزومتریک عضلات شانه در وضعیت آزمون Empty can و بررسی ارتباط آن با حداکثر فعالیت انقباض ارادی ایزومتریک عضلات شانه انجام شد.
ثبت سطحی فعالیت الکترومیوگرافی از 4 عضله (دلتوئید قدامی، میانی و تراپزیوس فوقانی و تحتانی) در 20 فرد سالم (10 زن و 10 مرد، در دامنه سنی 92/8±25/31) صورت گرفت و نیروی عضلانی توسط دستگاه دینامومتر ثبت شد. در هر بررسی سه تکرار صورت گرفت.
طبق نتایج به دست آمده سطح تکرارپذیری در همان روز قابل قبول (95 درصدICC>) ولی در بررسی تکرارپذیری در جلسه بعد، ICC از سطح پایینی برخوردار بود.
حداکثر نیروی عضلانی دینامومتر با حداکثر فعالیت انقباض ارادی ایزومتریک عضلات شانه ارتباط معنی داری نداشت.
به نظر می رسد نتایج تکرارپذیری به دلیل تفاوت در نحوه قرارگیری الکترودها در روزهای مختلف و شرایط فیزیکی و روانی افراد در ترتیب و مقدار عملکرد عضلات در فعالیت مورد بررسی و دامنه حرکتی وسیع شانه و حرکات جبرانی است.