نگاهی به معضلات و الگوی راهبردی ترویج اخلاق در سازمان های آموزشی

بروز و رواج رفتارهای غیراخلاقی در حوزه های مختلف آموزشی از مهمترین معضلات سازمان های آموزشی در عصر فعلی است. پیشگیری از این رفتارها و حل معضلات، ضرورت نیازمندی این نوع سازمان ها را به اخلاق متجلی می نماید. شناخت عناصر درونی و بیرونی سازمان های آموزشی در اخلاقی کردن آنها رهگشاست، زیرا اخلاق به معنای الگوی رفتار ارتباطی مبتنی بر رعایت حقوق خود و دیگران در قبال محیط است.
این نوشتار با مطالعه توصیفی_ تحلیلی به بررسی عناصر درونی و بیرونی سازمان های آموزشی می پردازد و مسؤولیت های اخلاقی هر یک از آنها را در قبال خود و دیگران ترسیم می نماید.
بروز رفتارهای غیراخلاقی و رواج آن در سازمان های آموزشی (به ویژه در مدیریت این سازمان ها) در عصر جهانی شدن یک تهدید جهانی است و گره گشایی از آن نیازمند برنامه جهانی است. سازمان های آموزشی به لحاظ تقدس رسالت خود (تعالی انسانها) بی نیاز از مباحث اخلاقی نیستند و در قبال محیط داخلی و خارجی دارای مسؤولیت های اخلاقی هستند که عملیاتی کردن آنها در محیط های آموزشی در رشد تربیتی انسان ها و شکوفایی جوامع نقش مؤثر داشته و اثربخشی و کارآمدی سازمان ها را در ارائه الگوهای رفتار ارتباطی و تامین زندگی فرهنگی نمایان می سازد.