بررسی اثر باسیل های پروبیوتیکی بر رشد لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) از طریق مکمل سازی با آرد دافنی ماگنا (Daphnia magna)

تاثیر پروبیوتیک ها روی لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان براساس عملکرد رشد و مصرف غذا (نسبت کارایی غذا) مطالعه شد. 5 گونه از باسیلوس های اسپور داخلی شامل: باسیلوس لیکنی فورمیس، باسیلوس سابتلیس، باسیلوس پلی میکسا، باسیلوس لتروس پروس و باسیلوس سیرکولانس، به عنوان یک مخلوط باکتری های پروبیوتیکی، در 4 غلظت برای مکمل سازی جیره به کار رفت. دافنی ماگنا در استخرهای خاکی پرورش داده شد. آرد دافنی ماگنا (Daphnia magna) جهت تغذیه لاروهای ماهی قزل آلای رنگین کمان استفاده شد. مخلوط باسیلوس های پروبیوتیکی مطابق با دستورالعمل شرکت پروتکسین آکواتک آماده گردید. لاروهای ماهی قزل آلا به میزان 10 درصد وزن بدن و در 6 نوبت در روز تغذیه شدند. 15 عدد حوضچه فایبرگلاسی مدور برای تیمار شاهد و تیمارهای آزمایشی با تکرارهای آن استفاده گردید. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی طراحی گردید. لاروهای ماهی قزل آلا (با وزن متوسط10±75 میلی گرم) با جیره ای (آرد دافنی) که با 105 ×1 (جیره 1D)، 105 ×2 (جیره 2D)، 105 ×3 (جیره 3D)، 105 ×4 (جیره 4D) باکتری در هر گرم غذا مکمل سازی شد، برای مدت 28 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. جیره شاهد (CD) با باکتری ها مکمل سازی نگردید. نتایج نشان داد که در همه تیمارهای آزمایشی پارامترهای رشد، به طور معنی دار افزایش پیدا کردند (05/0P<) جیره 1D به طور معنی دار رشد بهتری را با یک ضریب تبدیل غذایی کمتر و نسبت کارایی پروتئین بالاتری را نست به گروه شاهد و دیگر تیمارهای آزمایشی نتیجه داد. هیچ گونه اختلاف معنی داری بین نرخ بقاء تیمار شاهد و تیمارهای آزمایشی مشاهده نگردید (05/0P<). حداقل وزن نهایی در گروه شاهد (32/260 میلی گرم) و حداکثر آن (02/314 میلی گرم) در تیمار جیره 1D بدست آمد. در تیمارهای پروبیوتیکی، کارایی تبدیل غذا افزایش یافت در حالی که غذای نسبی خورده شده به طور معنی دار افزایش یافت (05/0P<). باسیلوس های پروبیوتیکی تاثیرات مثبت معنی داری (05/0P<) را بر نسبت وزن به دست آمده، میانگین رشد روزانه و ضریب رشد حرارتی داشتند. در نتیجه، این آزمایش نشان داد که باسیلوس های پروبیوتیکی به طور عالی پارامترهای رشد و کارایی تغذیه را در لاروهای ماهی قزل آلا افزایش دادند. به علاوه اینکه سطوح مختلف باسیلوس های پروبیوتیکی، عملکردهای متفاوتی را نشان داد.