ارزیابی سیستم های چرایی در طرح های مرتع داری در استان سمنان

این پژوهش با هدف ارزیابی سیستم های چرایی طراحی شده در طرح های مرتع داری به شیوه پیمایشی، طراحی و در سال 1386 در استان سمنان اجرا شد. جمعیت مورد بررسی در این پژوهش را کلیه کارشناسان شاغل در اداره های منابع طبیعی در سطح استان سمنان و همچنین بهره برداران از مراتع انتخاب شده، تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی شده با تخصیص نسبتی و به کارگیری فرمول کوکران و در نظر گرفتن قضیه حد مرکزی حجم نمونه که در این تحقیق طرح مرتع داری است 30 طرح به دست آمد که با توجه به وزن هر طبقه که شهرستان های تابعه استان سمنان می باشند برای شاهرود 12 طرح، برای سمنان 7، برای دامغان 6 و برای گرمسار 5 طرح به دست آمد. داده های آماری با کمک پرسش نامه و بازدیدهای میدانی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های توصیفی نشان داد که میانگین رتبه ای کل حاصل از ارزیابی سیستم های چرایی 57/2 است که بیانگر ضعیف تا متوسط بودن پروژه سیستم های چرایی در طرح های مرتع داری استان سمنان می باشد. یافته های استنباطی نشان داد که بین میانگین دیدگاه کارشناس ناظر با دیدگاه بهره بردار و ارزیاب در ارتباط با عملکرد سیستم های چرایی اختلاف معنی دار وجود دارد. ضریب همبستگی بین عوامل موثر در سیستم های چرایی با دیدگاه پاسخ گویان نشان داد که بین عوامل مورد بررسی و متغیر مستقل ارتباط معنی دار و مستقیم وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد که در اولین گام متغیر 5X (محتوای طرح تهیه شده) به عنوان اولین و مهم ترین متغیر وارد معادله شده است (77/0=2R).