رابطه خوشخوراکی با نسبت وزنی برگ و ساقه در مراحل مختلف فنولوژی

با توجه به اینکه گونه های گیاهی مختلف در مراحل رویشی مختلف از خوشخوراکی یکسانی برخوردار نیستند، بنابراین در امر مدیریت مراتع با مطالعه خوشخوراکی گیاهان علوفه ای می توان نسبت به انتخاب گونه های گیاهی مناسب که در مراحل مختلف دچار نوسانات کمتری در رابطه با کاهش خوشخوراکی می گردند، اقدام کرد و به این ترتیب پتانسیل استفاده مؤثر از مراتع را افزایش داد. در این تحقیق، خوشخوراکی سه گونه گیاهی از خانواده گرامینه در مراحل فنولوژیکی مختلف و ارتباط آن با نسبت وزنی (WP) برگ و ساقه به کل گیاه مطالعه شد. به این منظور خوشخوراکی سه گونه گندمی مشترک در 2 تیپ گیاهی مختلف برای 2 نوع دام گوسفند و بز در 3 مرحله فنولوژیکی با روش فیلمبرداری اندازه گیری گردید. همچنین نسبت وزنی برگ و ساقه نسبت به کل گیاه در گونه های مذکور در سه مرحله فنولوژیکی، اندازه گیری شد. سپس تجزیه واریانس و مقایسه میانگین بر روی داده ها انجام شد. نتایج نشان داد که در هر سه گونه در مرحله گلدهی و بذردهی بین خوشخوراکی و نسبت وزنی برگ به کل اندام رابطه وجود دارد. در هر یک از این دو مرحله گونه ای که نسبت وزنی برگ در آن بیشتر بود، نسبت به دو گونه دیگر خوشخوراک تر بود. فقط در مرحله رشد رویشی گونه Dactylis glomerata با وجود داشتن نسبت وزنی کمتر برگ ها، نسبت بهBromus tomentellus خوشخوراک تر بود، اما در همین مرحله هم گونه Agropyron trichophorum با داشتن کمترین نسبت وزنی برگ، کمترین خوشخوراکی را دارا بود. بنابراین با انجام مطالعات بیشتر در این مورد می توان در مناطق آب و هوایی مختلف ارتباط بین دو عامل نسبت وزنی برگ به کل گیاه و درصد زمان چرا را تعیین کرد.