مقایسه فاکتورهای تنفسی در بیماران مبتلا به ندول تار صوتی و افراد سالم

گفتار مهمترین ابزار برقراری ارتباط بین انسانهاست و حاصل عملکرد هماهنگ سیستمهای تنفسی، آواسازی، تشدیدی و تولیدی می باشد. امروزه افزایش فشارهای ناشی از زندگی اجتماعی و وجود محیطهای نامناسب مملو از مواد آلاینده، انواع مختلفی از اختلالات صوتی را موجب شده است. در بین این اختلالات، ندول تارصوتی از شیوع بیشتری برخوردار است. با توجه به این امر که هوای مورد نیاز برای ارتعاش تارهای صوتی توسط سیستم تنفسی تامین می شود و نامناسب بودن فاکتورهای تنفسی در بیماران مبتلا به ندول تارصوتی همواره مشاهده می گردد، این پژوهش به بررسی انواع مختلف فاکتورهای تنفسی در بیماران مبتلا به ندول تارصوتی و مقایسه آن با افراد سالم پرداخته است.
این پژوهش از نوع مقطعی و توصیفی- تحلیلی است. جامعه مورد مطالعه21 نفر، شامل14 بیمار مبتلا به اختلال صوت ارجاع شده توسط متخصص گوش و حلق بینی و 7 نفر سالم می باشند. با استفاده ازدستگاه های PCLX، LX-Strobe، ST1 Dysphonia حجم حیاتی، حجم جاری، حجم تنفس در حین آواسازی بیماران و افراد سالم اندازه گیری شد و ازآزمونهای فیشر و آزمون من – ویتنی برای تجزیه و تحلیل نتایج استفاده گردید.
نشان می دهد که بیماران مبتلا به ندول تارصوتی از نظر حجم حیاتی، حجم جاری، حجم تنفسی در حین آواسازی با فرکانسهای زیر، عادتی و بم، و همچنین زمان آواسازی با فرکانسهای زیر، عادتی و بم دارای تفاوت معناداری با افراد سالم می باشند و ارتباط بین ندول تارصوتی و پیشینه خانوادگی معنادار نبوده است.
حجم ششها در افراد مبتلا به ندول تارصوتی کمتر از افراد سالم نیست. تنش زیاد در عضلات تنفسی در طی صحبت کردن به این بیماران اجازه نمی دهد که از حجم ششهای خود به طور مناسب استفاده کنند و این امر موجب کاهش حجم تنفسی و در نتیجه اختلال سیستم آواسازی می گردد.