الاهیات الاهی و الاهیات بشری: نقدی روش شناختی

مکتب تفکیک با تاکید بر جداسازی میان سه راه معرفتی یعنی وحی، عقل، و کشف یا الهام خود را به جامعه شیعی معرفی کرد و مدعی ناسازگاری دین با فلسفه و عرفان شد. این دیدگاه مورد نقد مدافعان فلسفه اسلامی قرار گرفت و آنان از همسویی دین و فلسفه و عرفان در منظومه شیعی سخن گفتند و اشکالاتی بر این مکتب وارد ساختند. کتاب الاهیات الاهی و الاهیات بشری به عنوان دفاعی قاطع از این مکتب به تازگی منتشر شده است. نویسنده مقاله حاضر به تحلیل و نقد روش شناختی کتاب حاضر پرداخته و بر آن است تا مقدمات آن را بی اعتبار کرده، نشان دهد این مکتب تا اثبات مدعای خود راه درازی در پیش دارد. در این مقاله، مدعیات اصلی کتاب الهیات الهی در شکل یک استدلال بیان شده که بر دو مقدمه استوار است: نخست آنکه عده ای از فلاسفه فلسفه را بی اعتبار دانسته اند؛ و دوم آنکه سخن این فلاسفه درست است، پس فلسفه نادرست است. نویسنده مقاله حاضر کوشیده است (1) نشان دهد که مقدمه نخست کاذب است و به واقع سخنان آنان در متون مکتب تفکیک تحریف و ناقص نقل شده است و (2) هیچ فیلسوفی به اعتبار فیلسوف بودن نمی تواند فلسفه را بی اعتبار سازد و این رفتار خودشکن است و از نفی فلسفه بی اعتباری خود فیلسوف حاصل می شود.