اثرات آکواک ارگوسان (AquaVac Ergosan) بر میزان رشد، بازماندگی و شاخص های مربوط به خون در فیل ماهیان جوان (Huso huso)

در این پژوهش یک دوره آزمایش غذادهی 60 روزه به منظور ارزیابی تاثیر ارگوسان بر راندمان رشد، بازماندگی و تغییرات سلول های مربوط به خون در فیل ماهیان جوان (Huso huso) انجام شد. ارگوسان به عنوان یک فرآورده جلبکی که دارای 1 درصد اسید آلژنیک می باشد به میزان 0، 2، 4 و 6 گرم در کیلوگرم به جیره های غذایی افزوده شد (به ترتیب جیره های A، B، C و D). جیره های غذایی مربوطه در فواصل 10 روزه در طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در اختیار تیمارهایی از فیل ماهیان جوان با میانگین وزنی 8/1±7/41 گرم قرار گرفتند (روزهای 10-1، 30-20 و 50-40 با جیره های بدون ارگوسان و روزهای 20-10، 40-30 و 60-50 با جیره های دارای ارگوسان). ماهیان تیمار شاهد در طول دوره آزمایش با استفاده از جیره غذایی شاهد (جیره A) تغذیه شدند. غذادهی براساس 5 درصد وزن بدن در روز انجام شد. این میزان غذا به تعداد 4 بار در روز در اختیار ماهیان قرار داده شد. میانگین دمای آب در طول دوره پرورش 3/2±3/24 درجه سانتی گراد بود. دوره روشنایی/ تاریکی نیز به صورت 13 ساعت روشنایی و 11 ساعت تاریکی تنظیم شد. بیشتر شاخص های مربوط به رشد در ماهیان تغذیه شده با جیره های دارای ارگوسان بهتر از ماهیان تیمار شاهد بود (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی در ماهیان تیمارهای B، C و D به صورت معنی داری بهتر از تیمار A بود (05/0>P) در حالی که نسبت کارایی پروتئین تفاوت معنی داری را در بین تیمارها نشان نداد. از نظر میزان بقاء در بین تیمارهای آزمایشی تفاوتی وجود نداشت (05/0P) در حالی که تفاوت آماری معنی داری در درصد هماتوکریت، مونوسیت و میلوسیت، غلظت هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز، تعداد کل لوکوسیت ها، حجم متوسط گلبولی، وزن هموگلوبین داخل گلبولی و درصد غلظت هموگلوبین داخل گلبولی مشاهده نگردید. درصد نوتروفیل ها و ائوزینوفیل ها در ماهیان تیمار شاهد بیشتر از ماهیان تغذیه شده با جیره های دارای ارگوسان بود. نتایج نشان داد که استفاده ارگوسان در جیره غذایی فیل ماهیان جوان، میزان رشد و برخی شاخص های مربوط به خون را تحت تاثیر قرار می دهد. انجام آزمایش هایی در ارتباط با اثرات ضدباکتریایی این عامل محرک سیستم ایمنی در بررسی های آینده ضروری به نظر می رسد.