اثرات جایگزین شیر و جیره های آغازین مختلف بر رشد، مصرف خوراک و توسعه شکمبه بره های شیرخوار

این پژوهش به منظور بررسی امکان پرورش بره های شیرخوار با جایگزین شیر تجارتی و اثرات تغذیه جیره های آغازین با نسبت های مختلف کنسانتره بر عملکرد رشد، مصرف خوراک و توسعه شکمبه انجام شد. تعداد 30 راس بره نر به سن 1±3 روزه نژاد دالاق از مادران جدا و در 6 گروه 5 راسی با 6 تیمار آزمایشی تا سن 90 روزگی تغذیه شدند. روش آماری مورد استفاده فاکتوریل 3×2 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، عامل اول اثر نوع شیر (شیر مادر و جایگزین شیر) و عامل دوم اثر جیره های آغازین (1: 100 درصد کنسانتره، 2: دارای 67 درصد کنسانتره + 33 درصد یونجه خشک، 3: دارای 33 درصد کنسانتره + 67 درصد یونجه خشک) بود. در پایان آزمایش 3 راس بره از هر تیمار ذبح شده، صفات مربوط به توسعه دستگاه گوارش اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میانگین افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، نسبت وزن شکمبه به وزن معده خالی و ضخامت دیواره شکمبه در بره های تغذیه شده با شیر جایگزین و شیر میش تفاوت آماری نداشتند، ولی ارتفاع، عرض و تراکم پرزهای شکمبه در بره های تغذیه شده با شیر میش بالاتر بود (01/0>P). در بره های تغذیه شده با جیره های آغازین افزایش وزن روزانه (05/0>P)، ضخامت دیواره شکمبه، ارتفاع، عرض و تراکم پرزهای شکمبه (01/0>P) تفاوت آماری داشته، سرعت رشد و توسعه شکمبه در بره های تغذیه شده با جیره آغازین دارای 100 درصد کنسانتره از دو جیره دیگر بیشتر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که تغذیه بره های شیرخوار با جایگزین شیر هیچ گونه اختلالی در رشد، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و توسعه شکمبه نداشته و جیره آغازین دارای نسبت کنسانتره بالا در بره های شیرخوار سبب افزایش سرعت رشد و توسعه بهتر شکمبه شده است.