مطالعه معماری ایران با رویکرد اندیشه فلسفی

استمرار معماری نیازمند تحلیل مداوم از ویژگی هایی است که فضاهای معماری در خلق و ایجاد آن موفق بوده اند. در مواجهه با معماری به طور کلی و معماری گذشته ایران، دو رویکرد به صورت جدی و پایه ای به تبیین و تفسیر آن پرداخته اند. عده ای با رویکردی تاریخ نگارانه معماری ایران را مطالعه و مراحل تکامل آن را مورد عنایت قرار داده اند. رویکرد دیگری که در معرفی معماری ایران سخت تلاش کرده است، نگاهی گونه شناختی به معماری دارد. این نگاه که با استفاده از مطالعات تاریخ نگارانه به نوعی دسته بندی دقیق از عناصر معماری پرداخته است، با تمرکز بر فرم و تزیینات، عناصر معماری را مورد تحلیل و توجه قرار داده است.
رویکرد سوم که این مقاله به معرفی آن پرداخته است، تلاش دارد تا معماری ایران را از زاویه اندیشه در معماری پیگیری نماید. عمده نگاه این رویکرد دستیابی به مؤلفه هایی است که قابلیت تداوم و استمرار را در معماری دارند. این مقاله نشان می دهد که همواره تعامل دقیق و قابل توجهی بین معماران و اهل اندیشه بوده و همین امر باعث ایجاد و شکل گیری معماری متعالی و ماندگار گشته است