تاثیر گفتار نشانه ای فارسی بر بهبود امتیاز تمایز گفتار کودکان کم شنوا

گفتار نشانه ای نوعی روش ارتباطی برای افراد کم شنوا است که دسترسی به گفتار طبیعی را برای این افراد با استفاده حداکثری از لب خوانی امکان پذیر می کند. هدف پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر استفاده از گفتار نشانه ای فارسی بر امتیاز تمایز گفتار کودکان کم شنوا است.

در این بررسی شانزده کودک 9 تا 12 ساله مبتلا به کم شنوایی عمیق در دو گروه 8 نفره مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مورد در یک دوره 5 ماهه و هر روز به مدت 60-45 دقیقه تحت آموزش فشرده گفتار نشانه ای قرار گرفتند. آزمون امتیاز تمایز گفتار در پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری برای گروه های شاهد و مورد استفاده شد. بین پس آزمون و پیگیری فاصله زمانی 2 تا 3 هفته ای وجود داشت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از طرح اندازه گیری های مکرر استفاده شد.

تفاوت معنی داری بین پیش آزمون (بدون گفتار نشانه ای)، پس آزمون و پیگیری (با گفتار نشانه ای) گروه مورد مشاهده شد(001/0p=). گروه مورد تقریبا امتیاز کامل کسب کردند اما تفاوت معنی داری بین امتیازهای تمایز گفتار در گروه شاهد دیده نشد(05/0p>).

پژوهش حاضر نشان می دهد گفتار نشانه ای فارسی ابزاری اثربخش در بهبود امتیاز تمایز گفتار در میان کودکان کم شنوا است.