مقایسه روش های دارودرمانی و صوت درمانی در بیماران مبتلا به لارنژیت ناشی از برگشت اسید معده با تکیه بر ویژگی های صوتی حنجره ای

لارنژیت ناشی از برگشت اسید معده در بیماران صوت، بسیار شایع است. امروزه برای درمان این اختلال از دارودرمانی استفاده می کنند که کارایی لازم را ندارد. هدف از این پژوهش، بررسی ویژگی های صوتی حنجره ای بیماران مبتلا به لارنژیت نابام قبل و بعد از درمان به روش صوت درمانی یا دارودرمانی و بررسی کارایی هریک از این روش ها است.

شانزده بیمار مبتلا به لارنژیت ناشی از برگشت اسید معده در این پژوهش گذشته نگر و غیرمداخله ای بررسی شدند. برای پنج مورد صوت درمانی کامل، برای دو نفر صوت درمانی ناقص و برای نه نفر دارودرمانی انجام شد. وضعیت ادراکی صوت بیماران توسط آسیب شناس گفتار و زبان و شدت اختلال براساس ویژگی های صوتی و حنجره ای در قبل و بعد از دزمان محاسبه شد.

شدت اختلال 80 درصد از بیماران و وضعیت ادراکی صوت 100 درصد از آنها در صوت درمانی کامل در وضعیت طبیعی قرار گرفت. شدت اختلال 44 درصد از بیماران و وضعیت ادراکی صوت 66 درصد از آنها در دارودرمانی در وضعیت طبیعی قرار گرفت. کاهش شدت اختلال بعد از درمان در صوت درمانی کامل(039/0p=) و دارودرمانی(017/0p=) از لحاظ آماری معنی دار بود.

اغلب ویژگی های صوتی و حنجره ای بعد از درمان در بیماران در وضعیت هنجار قرار گرفت. براساس داده-های آماری، صوت درمانی کامل نیز مانند دارودرمانی در بهبود ویژگی های صوتی و حنجره ای بیماران کارایی دارد.