مقایسه نشانه های ادراکی صوت قبل و بعد از برنامه بهداشت صوتی در بزرگسالان مبتلا به اختلال صوت

ناآشنائی با سازوکار آواسازی صدمات جبران ناپذیری به حنجره وارد می کند. بد و نادرست استفاده کردن از صدا شایع ترین علت اختلالات صوت است، از این رو گاهی درمان جهت حذف یا اصلاح این رفتارها ارائه می شود. هدف این مطالعه بررسی شاخص های ادراکی صوت قبل و بعد از برنامه بهداشت صوتی در مبتلایان به اختلال صوت است.

این مطالعه طولی مداخله ای طی 6 هفته روی 8 بزرگسال مبتلا به اختلال صوت انجام شد. ابتدا ارزیابی ادراکی با نیمرخ جامع ارزیابی شنیداری ادراکی صوت انجام شد. سپس برنامه بهداشت صوتی ارائه و جلسات پی گیری در هفته های دوم و چهارم برگزار شد. در جلسه آخر، ارزیابی ادراکی انجام و از شرکت کنندگان نظرخواهی شد. نتایج ارزیابی ادراکی قبل و بعد از درمان مقایسه گردید.

میانگین امتیاز شاخص های ادراکی بعد از برنامه بهداشت صوتی کاهش یافت که به معنای بهبود صوت است. اختلاف میانگین امتیاز شاخص های ادراکی صوت، به استثنای تلاش و تقلا قبل و بعد از درمان، معنی دار بود(0001/0p≤). مقایسه امتیازها نشان داد که بلندی بیشترین و هماهنگی گفتار و تنفس کمترین تغییرات را داشته است. کلیه شرکت کنندگان کارایی درمان را تایید کردند.

برنامه بهداشت صوتی کلیه شاخص های ادراکی صوت را بهبود می بخشد، اما تاثیر آن بر شاخص های مختلف یکسان نیست. ارزیابی های بیمارمحور این یافته را تایید می کند. بدین ترتیب برنامه بهداشت صوتی لازمه یک برنامه درمانی کامل است، اما به تنهایی همه مشکلات صوتی را برطرف نمی کند.