بررسی اثر زمان ماند، دوز ازن و رطوبت نسبی بر کارایی فرایند ازن زنی کاتالیزوری در حذف زایلن از جریان هوای آلوده

فرایند ازن زنی کاتالیزوری، یک روش کارآمد برای تصفیه ترکیبات آلی فرار از جریان هوای آلوده می باشد. این تحقیق با هدف بررسی کارایی فر آیند ازن زنی کاتالیزوری در حذف زایلن از جریان هوای آلوده و همچنین تاثیر اثر زمان ماند (میزان جریان گاز)، دوز ازن ورودی و رطوبت نسبی بر کارایی این فرایند انجام شد. در این مطالعه، جهت ارزیابی ازن زنی کاتالیزوری زایلن از یک سیستم آزمایشگاهی که شامل پمپ تزریق سرنگی، پمپ تزریق هوا، دستگاه مولد ازن و راکتور شیشه ای که کربن فعال در آن قرار داده شده بود، استفاده شد. برای بررسی تاثیر هریک از متغیرهای مورد نظر، چندین مرحله آزمایش انجام شد.
نتایج نشان داد، ظرفیت حذف زایلن در فرایند ازن زنی کاتالیزوری، به طور قابل محسوسی بیشتر از کربن فعال به تنهایی بود. کربن فعال در حضور ازن به عنوان کاتالیزور عمل کرده و باعث افزایش معنی دار راندمان تجزیه زایلن شده است. علاوه بر آن، با افزایش دوز ازن در ورودی راکتور و جریان هوا، ظرفیت سیستم در حذف زایلن نیز افزایش یافت. همچنین با افزایش رطوبت نسبی از 5% به 50%، کارایی سیستم در حذف زایلن ارتقاء یافت. در حالی که با افزایش بیشتر رطوبت نسبی (بالای 50%)، کارایی سیستم تنزل یافت.
سیستم ازن زنی کاتالیزوری می تواند به عنوان روش مناسب با کارایی بالا برای حذف زایلن از جریان هوای آلوده در غلظت های بالا استفاده شود. همچنین، این سیستم می تواند به راحتی برای تبدیل سیستم های جذب کربن فعال حاضر به سیستم ازن زنی کاتالیزوری استفاده شود.