رویکرد توسعه محور به سیاست خارجی ایران؛ ضرورت ها و چالش ها

در عصر جهانی شدن، توسعه گرایی مبتنی بر مولفه های نئولیبرالیسم به وجه غالب نظام بین الملل تبدیل شده و بنیان مشروعیت نظام های سیاسی را با توسعه پیوند زده است. در چنین فضایی شرط توفیق برنامه های توسع? ملی منوط به ایجاد تعامل پویا و هم افزا میان ضرورت ها و نیازهای داخلی برای توسعه از یک سو و الزامات ناشی از روندهای پرقدرت اقتصاد جهانی از دیگر سو است. سیاست خارجی، محل و ابزار ایجاد تعامل مزبور است. فرضی? مقال? حاضر آن است که سیاست خارجی توسعه محور قادر است با ایجاد تعامل یاد شده، ضمن یاری رساندن به برنامه های توسع? ملی، بنیان نوین مشروعیت سیاسی را که مبتنی بر کارآمدی و تامین رفاه برای شهروندان است تقویت نماید.