بررسی عملکرد بینایی پس از پیوند لایه ای قدامی عمیق قرینه: جداسازی لایه دسمه در مقابل پره دسمه

مقایسه حدت بینایی و نتایج عیب انکساری بیماران پس از پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) به روش انور، براساس میزان موفقیت تشکیل حباب بزرگ (big-bubble) حین عمل پیوند.
روش پژوهش: در این مطالعه هم گروهی موازی گذشته نگر (parallel historical cohort)، چشم هایی که به علت قوز قرنیه تحت عمل جراحی DALK به روش حباب بزرگ قرار گرفته بودند به دو گروه تقسیم شدند. در گروه (1) لایه دسمه برهنه به دست آمد و در گروه (2) به علت عدم تشکیل حباب بزرگ به اجبار جداسازی دستی و لایه لایه قرنیه انجام شد. دو گروه بر اساس بهترین دید اصلاح شده با عینک (BSCVA)، مقدار آستیگماتیسم حاصل از کراتومتری و عیب انکساری در ماه های 1، 3، 6، 12 و حداقل 3 ماه پس از برداشتن تمام بخیه ها با یکدیگر مقایسه شدند.
در مجموع 110 چشم با سابقه عمل DALK به علت قوز قرنیه وارد مطالعه شدند. در 93 چشم (5/84 درصد)، لایه دسمه برهنه به دست آمد (گروه 1) و در 17 چشم (4/15 درصد) مقداری از استرومای خلفی در محل باقی ماند (گروه 2). میانگین مدت زمان پی گیری بیماران 8±20 و 7±20 ماه (68/0P=) به ترتیب در گروه (1) و (2) بود. در ماه های اول (001/0P=)، سوم (001/0P<)، ششم (003/0P=) و دوازدهم (002/0 P=) بعد از عمل، BSCVA در گروه اول به صورت معنی داری از گروه دوم بهتر بود، اما در پایان مطالعه تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید (18/0P=). دو گروه از نظر آستیگماتیسم کراتومتری و عیب انکساری معادل کروی در طی مدت پی گیری با یکدیگر قابل مقایسه بودند.
باقی ماندن استرومای خلفی قرنیه حین عمل DALK به روش انور، بهبود دید را به تاخیر می ا ندازد، البته سرانجام حدت بینایی معادل افرادی خواهد شد که حین پیوند به غشای دسمه برهنه دست می یابند.