بررسی رابطه پلی مورفیسم ژن TNF-α در مبتلایان به علایم چشمی بیماری بهجت

بررسی رابطه پلی مورفیسم پروموتور ژن TNF-α در دو جایگاه T/C 1031- و G/A308- و بروز علایم چشمی بیماری بهجت.
روش پژوهش: تعداد 53 نفر از مبتلایان به بیماری بهجت از جمعیت آذری ایران پس از معاینه بالینی، جهت بررسی ژنتیکی وارد یک مطالعه مورد- شاهدی شدند. هم زمان 79 فرد سالم از همان جمعیت که رابطه خویشاوندی با یکدیگر یا با بیماران و سابقه ابتلا به بهجت یا بیماری التهابی دیگری نداشتند، به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. پلی مورفیسم های T/C1031- و G/A308- از ناحیه پروموتور ژن TNF-α مورد بررسی قرار گرفت تا رابطه این پلی مورفیسم ها و بروز علایم چشمی بیماری بهجت مشخص گردد. جهت مقایسه آلل ها از آزمون آماری کای مربع، تصحیح Yates یا آزمون دقیق فیشر استفاده شد.
مقایسه توالی آلل ها و ژنوتیپ پلی مورفیسم G/A308- TNF-α، تفاوت قابل ملاحظه ای را بین افراد سالم و بیمار نشان نداد (234/0(P=. برخلاف آن پلی مورفیسم آلل های T/C1031-TNF-α بین افراد بیمار و گروه کنترل متفاوت بود (0006/0P=). هاپلوتیپ G308-1031-TNF-α نیز با کاهش احتمال ابتلا به بیماری بهجت همراه بود (0001/0P<). هاپلوتیپ A308-T1031-TNF-α با کاهش احتمال ابتلا به بهجت رابطه داشت. در بررسی پلی مورفیسم نواحی T/C1031-TNF-α و G/A308-TNF-α، توالی آلل T و G با بروز علایم مختلف چشمی (واسکولیت شبکیه، یووییت قدامی و خلفی) رابطه معنی داری نداشت (128/0P=).
با وجود آن که پلی مورفیسم آلل T/C1031-TNF-α با بیماری بهجت همراهی داشت، اما رابطه معنی داری بین انواع مختلف هاپلوتیپ و درگیری چشمی و یا نوع درگیری چشمی مشاهده نشد.