تاثیر مدل همکار آموزشی بالینی بر پیامد یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری

مدل همکار آموزشی بالینی به معنی مشارکت و همکاری بین مراقبان سلامت و مربیان دانشکدهاست و واقع بینی را برای محیط های کاری به ارمغان می آورد در راستای حل مشکلات آموزش بالینی، از جمله تبحر پایین دانش آموختگان در زمینه کسب مهار تها و توانمند ی های لازم درپایان دوره آموزش پرستاری و ضرورت استفاده از روش های نوین آموزشی برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی، این مطالعه به بررسی تاثیرمدل همکارآموزش بالینی بر یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری در مقایسه با روش متداول پرداخته است. این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. در طول یک ترم تحصیلی با روش سرشماری، دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری30 نفر به صورت تصادفی به دو گروه تجربه 15نفر و شاهد 15 نفرتقسیم شدند. گروه اول با روش همکار آموزش بالینی آموزش دیدند وگ روه دوم با روش متداول آموزش دیدند. پس از دو هفته یادگیری مهارتهای بالینی به وسیله چک لیست ارزیابی گردیدند و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t زوج و t مستقل آزمون فیشر و مجذور کای استفاده شد.
یافته ها . یافته های این پژوهش اختلاف معنادا ری را در دو گروه تجربه و شاهد از نظر مهار تهای بالینی بین متغیررضایتمندی پرستاران منتخب بالینی از نحوه کارآمو زی دانشجویان ورضایتمندی دانشجویان پرستاری از مربیان همکار در دو گروه نشان داد.
بحث و نتیجه میزان یادگیری بالینی دانشجویان در روش همکار آموزش بالینی افزایش داشت. پیشنهاد می شود با بکارگیری روش های آموزشی فعال، باعث مشارکت بیشتر دانشجویان با موضوعات آموزشی شده تا زمینه برای یادگیری بیشتر آنان فراهم شود.