روش های پارامتری و ناپارامتری برای برآورد الگوی سن یائسگی طبیعی با استفاده از اطلاعات شیوع

حوزه وسیع تغییرات سن یائسگی در کشورمان را نمی توان تنها به تفاوت ماهوی زنان مناطق مختلف نسبت داد، بلکه می تواند به اشکالات متدولوژی نیز مربوط باشد. در نوع خاصی از مطالعات مقطعی سن یائسگی مورد سئوال قرار نمی گیرد و نحوه پرسشگری به گونه ای است که تنها می توان شیوع یائسگی برحسب سن را محاسبه کرد. بنابراین سئوال این است که چگونه می توان الگوی سن یائسگی را از روی شیوع برآورد کرد؟

دراین مطالعه، دو روش که اولی دارای مبنای پارامتری و دومی به صورت ناپارامتری و آزاد مدل است، برای الگوی سن یائسگی و مشخصه های مربوط به آن تشریح شد. هم چنین برای نشان دادن نحوه به کارگیری آنها از داده های طرح پژوهشی «برآورد الگوی سن یائسگی طبیعی و عوامل موثر برآن در استان سمنان» استفاده نمودیم که در آن طی سال 1385، تعداد 3545 زن شهری و روستایی استان سمنان به طورتصادفی انتخاب و یائسه بودن و یا نبودن مورد پرسش قرارگرفت و پس از حذف موارد یائسه شده به صورت غیرطبیعی، 3404 نفر از آنها در مطالعه مشارکت نمودند. درنهایت تعیین شد کدام روش برازش بهتری برای الگوی سن یائسگی طبیعی ارائه می دهد.

الگوی سن یائسگی با کمک مدل های خطی تعمیم یافته که مبنای پارامتری دارند و نیز روش ناپارامتری که در آن توزیع احتمال به صورت تجربی برآورد می شود، به دست آمد. هر چند تفاوت زیادی بین مقادیر برآورد شده با مدل های مختلف وجود نداشت، اما مدل لگ-لگ برآوردهای بزرگ تری را نسبت به دو مدل پارامتری لجستیک و پروبیت ارائه کرد و نتایج آن بیشتر شبیه مدل ناپارامتری است. ازبین مدل های پارامتری، بهترین برازش مربوط به مدل لجستیک بود.

به نظر می رسد مدل پارامتری لجستیک روش مناسب تری برای برآورد الگوی سن یائسگی باشد که نیاز به تحقیق بیشتر دارد.