اثر آنزیم لاکتاز بر بهبود علایم گوارشی بیماران مبتلا به بیماری عدم تحمل لاکتوز و مقایسه ی آن با دارونما

عدم تحمل لاکتوز، بیماری بسیار شایعی در آسیا می باشد. درمان با آنزیم لاکتاز خوراکی امکان استفاده ی بیماران مبتلا از شیر و لبنیات را فراهم کرده است. شواهد بالینی نشان دهنده ی عدم رضایت عده ی قابل توجهی از بیماران از بهبود علایم بالینی به دنبال استفاده از اشکال جامد آنزیم لاکتاز است. بر آن شدیم تا اثر آنزیم لاکتاز جامد خوراکی بر بهبود علایم کلینیکی بیماران در شهر اراک را بررسی نماییم.
این مطالعه ی تصادفی دو سوکور بر روی 50 بیمار مبتلا به علایم بالینی عدم تحمل لاکتوز انجام شد. متوسط سن بیماران 4/37 سال بود و 44 درصد آنان مرد بودند. هر یک از بیماران در این مطالعه، به مدت یک هفته آنزیم لاکتاز و به دنبال آن به همان مدت دارونما دریافت کرد. اثرات هر دو درمان بر علایم گوارشی بیماران از طریق پرسش نامه جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS آنالیز شد.
میانگین کاهش نمره ی درد شکمی بعد از مصرف آنزیم لاکتاز 51/2 ± 56/1 (001/0 > P) و بعد از مصرف دارونما 0 ± 54/0 (001/0 > P) بود. میانگین کاهش نمره ی سر و صدای شکمی بعد از مصرف آنزیم لاکتاز 91/1 ± 6/1 (001/0 > P) و بعد از مصرف دارونما 94/0 ± 42/0 (03/0 = P) بود. میانگین کاهش نمره ی نفخ شکم بعد از مصرف آنزیم لاکتاز 79/1 ± 62/1 (001/0 > P) و بعد از مصرف دارونما 88/0 ± 56/0 (001/0 > P) بود. میانگین کاهش اسهال بعد از مصرف آنزیم لاکتاز 06/3 ± 7/2 (001/0 > P) و بعد از مصرف دارونما 99/0 ± 54/0 (001/0 > P). میانگین کاهش نمره ی تهوع و استفراغ بعد از مصرف آنزیم لاکتاز 89/0 ± 24/0 (63/0 = P) و بعد از مصرف دارونما 19/0 ± 04/0 (15/0 = P) بود. بعد از مصرف آنزیم لاکتاز، نمره ی درد شکم 19 نفر از بیماران، نمره ی سر و صدای شکم 12 نفر، نمره ی تهوع 3 نفر، نمره ی نفخ شکم 17 نفر و نمره ی اسهال 7 نفر از بیماران تغییری نکرد.
قرص های آنزیم لاکتاز اثر واضحی در کاهش علایم گوارشی عدم تحمل لاکتوز بیماران نسبت به دارونما داشت. اما میزان پاسخ در بیماران مختلف و حتی بین علایم مختلف گوارشی یک بیمار متفاوت بود.