اثرات اجرای یک برنامه آموزش مدیریت خشم بر مهارت های خود نظم دهی خشم پسران دبیرستانی

ابتدا برای آزمودن تاثیرات آموزش مدیریت خشم بر مهارت های خود نظم دهی خشم، 170 دانش آموز پایه های دوم و سوم یک دبیرستان به پرسشنامه STAXI-2 به عنوان یک ابزار سرندی پاسخ دادند. افرادی که بر اساس نمره های این آزمون در رتبه درصدی 75 و بالاتر قرار گرفتند، به عنوان کسانی که در زمینه مدیریت خشم، ضعف اساسی دارند از جمعیت عادی تفکیک و به عنوان گروه هدف تعیین شدند و از میان آنها 32 نفر به طور تصادفی انتخاب و به همان شیوه در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. همچنین، گروه های آزمایش و کنترل به شیوه تصادفی تعیین شدند. آنگاه از آزمودنی های هر دو گروه، ارزیابی های پیش از مداخله آزمایشی به عمل آمد. در گام بعدی، برنامه آموزش مدیریت خشم به عنوان عامل آزمایشی یا متغیر مستقل، در طی سه ماه و نیم و در قالب 14 جلسه 90 دقیقه ای، برای 16 عضو گروه آزمایش ارائه شد، درحالی که اعضای گروه کنترل به برنامه عادی خود ادامه می دادند. بعد از اعمال متغیر آزمایشی، ارزیابی های پس از مداخله برای اعضای هر دو گروه انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل کوواریانس و آزمون t برای مقایسه میانگین های دو گروه مستقل به کار برده شدند. در تحلیل کوواریانس، از اندازه های پیش آزمون به عنوان متغیر همپراش استفاده شد و برای استفاده از آزمون t، اختلاف نمره های پیش-آزمون و پس آزمون برای هر یک از آزمودنی ها، در هر یک از مقیاس ها و خرده مقیاس های ناظر بر متغیرهای وابسته تعیین شد. سپس، میانگین نمره-های اختلاف (D) برای هر گروه محاسبه شدند و برای مقایسه میانگین های گروه های آزمایش و کنترل، آزمون t به کار رفت. یافته های پژوهش حاضر، بر مؤثر بودن مداخله آزمایشی دلالت دارند و نشان می دهند که بر اثر اجرای برنامه آموزش مدیریت خشم، مهارت های آزمودنی ها در زمینه مدیریت خشم، افزایش می یابد.