عوامل کلیدی مؤثر بر اشتراک دانش؛ مطالعه موردی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی

در اقتصاد نوین، دانش به عنوان عامل راهبردی در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار یک قدرت محسوب می شود، اما صرف برخورداری از دارایی های دانشی، قدرت آفرین و ارزش آفرین نیست، بلکه تسهیم و اشتراک آن با دیگر اعضای درون سازمانی و برون سازمانی زمینه خلق دارایی های دانشی جدید و ارزش آفرین را فراهم خواهد ساخت. در این مقاله عواملی که در ایجاد بسترسازی برای اشتراک دانش در سازمان مؤثر هستند، مورد بررسی قرار گرفته است. نظر به مطالعات و شواهد تجربی موجود، سیزده عامل در زمره مهم ترین عوامل مؤثر بر اشتراک دانش شناسایی شده اند. برای دستیابی به این هدف، از روش پژوهش پیمایشی بهره گرفته شد. جامعه آماری مورد مطالعه مشتمل بر 23 نفر از اعضای هیئت علمی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی است که نظر به گستره حجم جامعه آماری از روش سرشماری استفاده شد. گردآوری داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه انجام گرفت. در نتیجه محاسبه آلفای کرونباخ، ضریب پایایی پرسشنامه برابر با 90 درصد به دست آمد. به منظور تعیین روایی از روایی سازه با استفاده از روش تحلیل عاملی استفاده شد. در نتیجه تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه تحلیل عاملی با چرخش واریماکس، نه عامل (ارتباطات، سودمندی ادراک شده از ICT، سهولت ادراک شده از ICT، کار تیمی، استراتژی، اعتماد، تعهد عاطفی، خودکفایتی، ماهیت دانش) به عنوان عوامل کلیدی مؤثر بر اشتراک دانش در گروه مورد مطالعه دریافت و برداشت شدند. از این مجموع، بالاترین میزان همبستگی، بین کار تیمی با اشتراک دانش مشاهده شد. نظر به نتایج به دست آمده از تحلیل رگرسیون چندگانه نیز استراتژی سازمانی، اعتماد و خودکفایتی افراد به عنوان سه عامل اصلی که بیشترین میزان اثرگذاری بر اشتراک دانش را دارند، استخراج شدند. بنا بر یافته های حاصل از این مطالعه، توجه همه جانبه به عوامل فرهنگی، فردی، سازمانی، فنی و دانشی برای ترغیب اعضای سازمان به اشتراک دانش، تجارب و مهارت هایشان در زمره مهم ترین وظایف و مسئولیت های مدیران سازمان ها، قابل ملاحظه است.