تبیین نظری جنبه پروسه ای (جهانی شدن) و پروژه ای تهاجم فرهنگی (جهانی سازی)

اگر مراد از جهانی شدن، برداشته شدن هر چه بیشتر فواصل زمانی مکانی، ارتقا یافتن هم زبانی و همدلی فرهنگ ها، توسعه یافتن انواع همگرایی ها،گسترش یافتن اقسام تعامل های اندیشگی و عملی، و سازگاری یافتن هر چه بیشتر انسان ها و جوامع با یکدیگر باشد؛ خاستگاهش فطرت انسان ها و عشق و محبت آنها به یکدیگر است، و انگیزه هایش مواردی چون تقویت روابط بینافرهنگی، خواستاری امنیت فراگیر برای همگان، حقیقت طلبی، دانش دوستی، آزادی خواهی، عدالت طلبی و پاسداری از کرامت انسان است.
اگر مراد ما از جهانی سازی، زدودن هویت استقلال از واحدهای سیاسی مستقل و زمینه سازی برای پیروی فرهنگ ها و تمدن های غیر غربی، از فرهنگ های غربی و در راس همه آنها، فرهنگ امریکا باشد، جهانی سازی، ثمره طبیعی مبانی نظری اندیشه غرب و برایند سیاست های اقتصادی و میلیتاریستی آن است.
غرب از طریق حقیقت جلوه دادن مبانی نظری انواع جهانی سازی های غربی، و بهره گیری از تمام شیوه ها و ابزارهای ناتوی فرهنگی و جنگ نرم در جهت عملی سازی جهانی سازی های فرهنگی (اومانیسم و پلورالیسم)، سیاسی (لیبرالیسم و سکولاریسم)، نظامی (میلیتاریسم)، علمی معرفتی (سیانتیسم)، و نیز دفاع از کثرت گرایی های ناموجه (پلورالیسم)، مرزهای هویتی و ملی دیگر واحدهای سیاسی را بی رادع و بی مانع می خواهد. این جهانی سازی قدرت طلب و مادی فطرت ستیز، به لحاظ نظری، بسی بی ریشه و بی هویت است و در برابر اندیشه غنی و انقلابی اسلام، هرگز نمی تواند تاب مقاومت داشته باشد.
آسیب شناسی جهانی سازی، آشکار می سازد که غرب در شعارهایی نظیر حقوق بشر، آزادی، خردورزی، لیبرال دموکراسی و...، بسیار فریبکار است و صرفا در پی تحصیل سلطه بیشتر، بازتحکیم استعمار نو، و گسترش هر چه افزون تر آنهاست. این عوام فریبی بردی کوتاه دارد و به زودی ملت ها از طریق بازشناسی خاستگاه ها و زمینه های آسیب پذیری افراد از ناتوی فرهنگی و شناسایی راهبردهای مواجهه با جنگ نرم جهانخواران، به مقابله جدی با آنها خواهند شتافت و مستکبران را حتی در مرزهای خود نیز آرام نخواهند گذاشت. به یقین، پیروزی نهایی از آن نهضت جهانی اسلام و قیام حماسه ساز مستضعفان خواهد بود.