جایگاه آموزش پایداری در معماری و ساختمان

تحولات و پیشرفت های چند دهه اخیر موجب رشد سریع جمعیت جهان شده است و پیامدهای ناخوشایندی نیز برای محیط زیست داشته است. فعالیت های مربوط به ساخت و ساز چهل درصد از منابع و انرژی جوامع را مصرف می کند و به همین نسبت در آلودگی های زیست محیطی سهیم است. با توجه به اهداف معماری پایدار، با شناخت آثار مخرب این صنعت، می توان در هدایت پیشرفت های این عرصه و انطباق آن ها با ظرفیت های طبیعی تلاش کرد. در این میان نقش معماران انکارناپذیر است. در این راستا دانشگاه های معتبر دنیا با توجه به ماهیت فعالیت های خود وارد عمل شده و دوره های تحصیلات تکمیلی این تخصص را راه انداخته اند. موضوع این دستاوردها را می توان در قالب نظام های ارزیابی پایداری در عرصه آموزش و پژوهش و ساخت و ساز به کار بست.