Comparison of Hashimoto thyroiditis in patients with type 1 diabetes and controls

: دیابت نوع یک شایعترین بیماری متابولیک در جهان است. بیماری های خودایمنی تیروئید شایعترین اختلال غدد درون ریز همراه با دیابت نوع یک است و در صورت بروز کم کاری تیروئید بر سیر درمان و کیفیت زندگی این بیماران تاثیر می گذارد.
مطالعه به منظور مقایسه آنتی بادی های ضد تیروئید در افراد (کودک و نوجوان) مبتلا به دیابت نوع یک با افراد سالم انجام شد. در این مطالعه تحلیلی 65 فرد مبتلا به دیابت نوع یک و 65 فرد سالم مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی قدس قزوین در سال 1389 با استفاده از روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. میزان آنتی بادی ضدتیروگلوبولین (Anti-TG) و تیروپراکسیداز (Anti-Tpo) و هورمون های TSH و T4 اندازه گیری شدند. داده ها با آزمونهای آماری مجذور کای و تی مستقل تحلیل شدند.
دو گروه از لحاظ سن و جنس تفاوت معنی دار آماری نداشتند، ولی تفاوت صدک شاخص توده بدنی بین دو گروه معنی دار بود (049/0p=). Anti-TG 7 نفر از افراد دیابتی (%8/10) و یک نفر از افراد سالم (%5/1) مثبت و تفاوت بین دو گروه معنی دار بود (029/0P<). Anti-Tpo در 11 فرد دیابتی (%9/16) و 2 نفر از افراد سالم (%1/3) مثبت و تفاوت بین دو گروه معنی دار بود (024/0 =p) ، 7 فرد دیابتی (%8/10) افزایش TSHو کاهشT4 (کم کاری دیابت آشکار) و 3 فرد سالم (%6/4) افزایش TSH و T4طبیعی (هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی) داشتند. میزان T4 در دو گروه تفاوت معنی داری داشت (007/0p=) ، ولی تفاوت میزان TSH از لحاظ آماری معنی دار نبود.
با توجه به یافته ها، به نظر می رسدفراوانی نسبی تیروئیدیت هاشیموتو در افراد مبتلا به دیابت نوع یک از افراد سالم بیش تر است. لذا انجام آزمون های عملکرد تیروئید (TFT) و آنتی بادی های ضد تیروئید در این بیماران جهت تشخیص زودرس اختلال های خود ایمنی تیروئید، پیشگیری از بروز عوارض اختلال های تیروئیدی و درمان به موقع ضروری است.