بررسی وضعیت مطلوب و موجود برنامه آموزش بالینی پرستاری

نتایج پژوهش ها نشان از مطلوب نبودن کیفیت آموزش بالینی، علیرغم اهمیت آن می دهد. بدین منظور مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت موجود و مطلوب برنامه آموزش بالینی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد، برای بهبود کیفیت و نتایج متعاقب آن انجام گردید.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی، اطلاعات با پرسش نامه پژوهشگرساخته روا و پایا، جمع آوری شد. ابتدا با مطالعه منابع، متون و...، معیارهای مطلوب آموزش بالینی تعیین شد. سپس 6جلسه گروه متمرکز با حضور یاران آموزشی برگزار و متغیرهای هریک از معیارها تعیین گردید و در قالب سه پرسش نامه توسط 30 نفر از مدرسان بالینی (5 معیار و 81 گویه)، 130 نفر از دانشجویان (5 معیار و 60 گویه) و 26 نفر از سرپرستاران (4 معیار و 61 گویه) که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، تکمیل شد.

وضعیت موجود برنامه آموزش بالینی پرستاری در مورد 6 معیار (شفافیت جایگاه و اهمیت آموزش بالینی، طرح و برنامه درسی مدون و جامع، دانشجوی کارآمد، شرایط و امکانات مناسب محیط بالینی، تعاملات بین فردی موثر در محیط بالین و تعامل متقابل دانشکده و بالین)، از نظر هر سه گروه در سطح «نسبتامطلوب» و معیار «مدرس بالینی متبحر» از نظر سرپرستاران در سطح «مطلوب» و از نظر دانشجویان در سطح «نسبتامطلوب» قرار گرفت.

از آن جا که بیشتر معیارهای مطلوب برنامه آموزش بالینی پرستاری، در سطح «نسبتا مطلوب» قرار داشت، تقویت جنیه های مثبت و اصلاح نقایص، می تواند گامی موثر برای ارتقای کیفیت برنامه آموزش بالینی پرستاری و رسیدن به سطح مطلوب باشد.