تاثیر نسبت تلقیح و محیط کشت روی بیولیچینگ کانسنگ سولفیدی با استفاده از باکتری های مزوفیل

استحصالکانی های سولفیدی در گونه های مختلف باکتری های لیتوتروف با مکانیسم های خاصی انجام می شود. بنابراین امکان بازیابی بیشتر فلزات با تغییر نسبت اختلاط باکتری های یاد شده وجود دارد. با توجه به پیچیده نبودن نیازهای غذایی میکروارگانیسم هایی که برای استحصال فلزات از کانی های سولفیدی استفاده می نمایند، بنابراین ترکیب غذایی محیط کشت می تواند تاثیر قابل توجهی در فرایند بیولیچینگ داشته باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی تاثیر نسبت تلقیح گونه های مختلف باکتری های مزوفیل و ترکیب محیط کشت در بیولیچینگ مس از کانسنگسولفیدی باقیمانده از هیپ شماره 1 معدن مس سرچشمه می باشد.
کانسنگ باقیمانده از هیپ شماره 1 معدن مس سرچشمه به علت فروشویی با اسید، بیشتر از نوع سولفیدی می باشد. عیار مس در نمونه گرفته شده از هیپ، 23/0 درصد بود. حدود 66 درصد از کانی های مس، سولفیدی گزارش شد که حدود 51 درصد از آن ها را کالکوپیریت تشکیل می داد. میزانپیریت در نمونه 6 درصد بود. این آزمایش ها در ظروف لرزان (shake flask) و به کمک مخلوطی از باکتری هایمزوفیل انجام شد. طراحی آزمایش ها بر اساس طرح فاکتوریل کامل با 2 سطح انجام گرفت.
باکتری ها با تولیداسیدسولفوریک در محیط باعث انحلال بیشتر و مصرف اسیدکمترمی شود. محیط کشتNorris نسبت به محیط کشت9kبرای خاکسولفیدی مورد نظر موجب بازیابی بالاتر می گردد که دلیل آن، افزایش آهن در محیط جامد در اثر رسوب یون های آهن محلول و احتمالا تشکیل جاروسیت می باشد. از میان عوامل در نظر گرفته شده، نسبت تلقیح تاثیرچندانی در بازیابی نشان نداد و میزانیون آهن افزوده شده تاثیربسزایی داشت.
شرایط بهینه برای حداکثر بازیابی در محیطکشتNorris دارای pH 6/1، افزودن 5/1 گرم در لیتر یونFe+2 و نسبت های تلقیح باکتری های تیوباسیلوسفرواکسیدانس، تیوباسیلوستیواکسیدانس و لپتوسپریلیم فرو اکسیدانس به ترتیب 40، 40 و 20 بود. همچنین حداکثر بازیابی مس پس از 25 روز، 38/66% مس بود