بررسی و تحلیل نقش مقیاس شهر در میزان حس تعلق به مکان (مطالعه موردی: شهر تهران)

حس مکان عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می گردد. تعلق مکانی از لحاظ فرهنگی، منعکس کننده مولفه های اصلی حیات اجتماعی – فرهنگی است. علیرغم تنوع زیاد مقیاس مکانهایی که ممکن است مردم احساس تعلق بیشتری نسبت به آنها داشته باشند، بیشترین مطالعات صورت گرفته در این زمینه مربوط به مقیاس واحد همسایگی است. پژوهش حاضر در مقیاسهای مختلف تاثیر نقش مقیاس مکان در میزان حس تعلق به مکان را مورد بررسی قرار می دهد.
نتایج این تحقیق نشان دهنده این موضوع می باشد که در جنوب شهر تهران در محلاتی که دارای سابقه و پیشینه مثبت بوده میزان حس تعلق به محله در اولویت اول و در محلاتی که وجهه عمومی مثبتی ندارند میزان حس تعلق به شهر تهران در اولویت اول می باشد. در مناطق مرکزی تهران اولویت با میزان حس تعلق به محله و واحد همسایگی و همچنین مقیاس شهر بیشتر از مقیاسهای دیگر می باشد. در مناطق شمالی شهر، در محلات خوش نام و با سابقه ترجیح تعلق مکانی به محله و در اولویت بعدی منطقه شهری(شمال شهر) می باشد و در محلات با سابقه و معروفیت کمتر اولویت با منطقه و در رتبه بعدی محله می باشد.