بازبینی و بررسی اثرات گردشگر پذیری مناطق روستایی در رویکرد فراتحلیل با تاکید بر زمینه گسترش صنعت گردشگری

گردشگری از جمله صنعتهای رو به گسترش در جهان حاضر است که میزان ارزش افزوده و درآمد حاصل از آن، نقشی عمده در «تولید ناخالص ملی» و برخورداری شهروندان از «معیشت پایدار» دارد؛ چنان که امروزه، التفات به مراتب و شکلگیری گردشگری در انواع مختلف آن، از گردشگری روستایی گرفته تا گردشگری سلامت، مورد توجه بیشینه کشورهای در حال توسعه با شرایط متناسب با ایران، قرار گرفته است؛ لذا در مواجهه با این پدیده باید به گونه ای اندیشید که ضمن رفع تمامی ابهامات و تصورات ناسازگار با واقعیات جاری در روستا، «محدودیتها» را به «امکانات» و «تهدیدات» را به «فرصتها» تبدیل نمود. در این راستا، توجه به برخی اثرات این راهبرد در توسعه منطقه ای بسیار راهگشا خواهد بود. هدف از این مقاله، بررسی اثرات توریسم روستایی در توسعه پایدار مناطق روستایی می باشد. روش تحقیق در این مقاله، مبتنی بر «روش تحلیلی توصیفی» بوده و اطلاعات مورد نیاز آن با استفاده از ابزار گردآوری داده ها: کتابخانه ای و در عین حال، برخی مطالعات میدانی جمع آوری شده است. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که این رهیافتها، تلفیقی مبتنی بر وابستگی و ارتباط متقابل بین همه عناصر و دست اندرکاران صنعت گردشگری روستایی و همچنین نیازهای زیرساختی و فیزیکی برای هر کدام از این عناصر به همراه یک برنامه ریزی جامع جهت همکاری و هماهنگی بین برنامه ریزان و کارشناسان در ارتباط با میزان منابع و نیازهای مردمی جهت ایجاد توسعه پایدار روستایی می باشد. در پایان، ضمن اشاره به اثرات گردشگری در مناطق هدف، مواردی چند در جهت بهبود گردشگری روستایی در ایران بالاخص در نمونه موردی در قالب سیاستها، راهبردها و برنامه های اقدام، بیان می گردد.