اثرات کوتاه مدت هم زمان سازی قلبی بر شدت نارسایی میترال در نارسایی پیشرفته قلبی

هم زمان سازی قلبی Cardiac Resynchronization Therapy (CRT) درمانی ثابت شده در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات کوتاه مدت هم زمان سازی قلبی بر شدت نارسایی میترال Mitral Regurgitation (MR) بود.
در این مطالعه به طور مقطعی در یک شیوه دوسوکور (Double-blind) از بیماران کاندیدای ضربان ساز سه حفره ای طی سال های 88-1387 بیمارستان امام خمینی (ره) با ms120QRS>، 35EF< و ریتم سینوسی اکوکاردیوگرافی انجام گرفت و یافته های اکوکاردیوگرافی و شدت MR قبل و در فاز حاد بعد از نصب ضربان ساز مقایسه شد.
از مجموع 26 بیمار (17 مرد و 9 زن) با میانگین 57 سال سن قبل از CRT از لحاظ شدت MR 14% شدید بوده که بعد از CRT به 11% رسید. کسر جهشی بطن چپ (LVEF) بیماران از 04/18 در قبل از CRT به 42/24 بعد از CRT افزایش و دیامتر پایان سیستولیک بطن چپ (LVESD) در قبل از CRT از 14/6 به 98/5 کاهش و دیامتر پایان دیاستولیک بطن چپ (LVEDD) از هفت به 8/6 کاهش پیدا کرد (05/0P<).
شدت MR بعد از CRT به طور معنی داری بهتر شد و LVESD و LVEDD بعد از CRT کاهش و کسر جهشی بطن چپ به طور معنی داری افزایش پیدا نمود. هم زمانی در انقباض عضلات پاپیلری بطن، افزایش فشار ترانس میترال با قدرت بسته شدن دریچه، کاهش حجم رگورژیتاسیون با کم کردن MR در فاز اولیه سیستول و کاهش حجم پایان دیاستولی همگی از عواملی هستند که می توانند توجیه کننده کاهش MR باشند.