مقایسه کارایی و عوارض اکسی بوتینین و تولترودین در درمان مثانه بیش فعال

مثانه بیش فعال Overactive Bladder (OAB) یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه ادراری تحتانی است. علایم OAB اثر قابل توجهی در جنبه های اجتماعی، روان شناختی، شغلی، جسمی، خانوادگی و جنسی این بیماران دارد. در اکثر مطالعات انجام شده اکسی بوتینین به عنوان داروی خط اول درمان در OAB به کار رفته است. هم چنین یک ترکیب آنتی موسکارینی جدیدتر در درمان OAB تولترودین می باشد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه کارایی و عوارض تولترودین IR و اکسی بوتینین IR را در زنان ایرانی می باشد.

100 داوطلب مبتلا به OAB به صورت تصادفی در قالب دو گروه 50 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. یک گروه داروی اکسی بوتینین و گروه دیگر تولترودین را به مدت چهار هفته دریافت کردند.

این مطالعه نشان داد که بین پرسشنامه و داده های سیستومتری همراهی خوبی دیده می شود اما تست های اورودینامیک اختلاف معنی داری از نظر شدت اثربخشی را نشان داد. بررسی ها نشان داد که هر دو داروی اکسی بوتینین و تولترودین سبب بهبود کیفیت زندگی بیماران می شوند.

بررسی ها نشان داد که اثربخشی این دو دارو اختلاف معنی داری ندارند. نتایج حاصل از پرسشنامه حاکی از آن بود که هر دو دارو موفق شده اند کاهش معنی داری در فاکتورهای مورد پرسش ایجاد کنند. اما بین دو گروه اختلاف معنی داری در بهبود علایم نشان داده نشد. در هر دو دارو خشکی دهان به عنوان عارضه اصلی مطرح بود اما بر خلاف سایر مطالعات عارضه خشکی دهان در گروه تولترودین نسبت به اکسی بوتینین بیشتر بود. بنابراین در این مطالعه بین دو داروی اکسی بوتینین و تولترودین ارجحیت خاصی مشاهده نشد.