اثرات استفاده از آنزیم چند منظوره بر عملکرد مرغان تخمگذار تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح بالای سبوس گندم

در این تحقیق از 144 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن سفید در یک دوره تولیدی 9 هفته ای در سنین 34-26 هفتگی استفاده شد. طرح آزمایشی مورد استفاده، روش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی بود. فاکتورها شامل 4 سطح سبوس گندم (0، 5، 10 و 15 درصد از جیره) و سه سطح آنزیم (0، 250 و 350 گرم در هر تن جیره) بود. مجموعا از 12 تیمار آزمایشی، هر تیمار با 4 تکرار و هر تکرار با سه مشاهده استفاده شد. مکمل آنزیمی مورد استفاده آنزیم چند منظوره ناتوزیم بود که شامل زایلاناز، بتا-گلوکاناز، گلیکاناز، پکتیناز و سلولاز است. جیره های مورد استفاده در آزمایش بصورت تمام آردی بودند. طی هفته های آزمایش تخم مرغ های تولیدی هر قفس به صورت روزانه جمع آوری و توزین شدند. از اطلاعات بدست آمده و از طریق فرمول های محاسباتی مربوطه فراسنجه های کمی شامل درصد تولید تخم مرغ، میانگین وزن و توده تخم مرغ تولیدی به صورت دوره ای محاسبه شدند. از هر تکرار، هفتگی و بصورت تصادفی 2 عدد تخم مرغ انتخاب و از آنها جهت ارزیابی کیفی تخم مرغ های تولیدی استفاده شد. در ارزیابی کیفی تخم مرغ های تولیدی از فراسنجه های ضخامت پوسته، شاخص تخم مرغ، شاخص زرده، شاخص سفیده، واحد هاو و رنگ زرده استفاده شد. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش حاضر، با وجود اثرات مثبت مکمل آنزیمی روی ضخامت پوسته تخم مرغ های تولیدی، این فاکتور نتوانست بهبودی را در رابطه با سایر صفات تولیدی مربوط به تخم مرغ ایجاد نماید. اگرچه استفاده از سبوس گندم در سطوح 10 و 15 درصد در داخل جیره مرغان تخم گذار باعث افت در درصد تولید و توده تخم مرغ تولیدی مرغان شد، ولی با این وجود، مرغان تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح بالای سبوس گندم درصد قابل قبولی از تولید تخم مرغ (8/82 و 9/83 درصد، بترتیب برای سطوح 10 و 15 درصد سبوس گندم) را در مقایسه با گروه شاهد (7/87 درصد) از خود نشان دادند. ضمن اینکه، اثرات سطوح متفاوت سبوس گندم روی اوزان و صفات کیفی تخم مرغ های تولیدی بی معنی بود. بنابراین، استفاده از سبوس گندم در جیره مرغان تخمگذار به عنوان راهکاری به منظور کاهش وابستگی صنعت طیور و تاثیرپذیری آن از شرایط حاکم بر بازار جهانی (حتی الامکان در مقاطع زمانی کوتاه مدت مشابه با شرایط سال 87) پیشنهاد می شود.