گزارش یک مورد شناخته شده ی آرتریت روماتویید و واسکولیت مغزی با پاسخ مطلوب به پالس کورتون و سیکلوفسفامید

آرتریت روماتویید (RA یا Rheumatoid Arthritis) یک بیماری التهابی درگیرکننده ی عروق کوچک و متوسط پوست و سیستم عصبی محیطی است. درگیری مغزی به دنبال بیماری RA یک یافته ی نادر است و تاخیر در درمان آن با مرگ و میر و نقص عملکردی بالایی همراه است.
گزارش مورد: آقایی 65 ساله با سابقه ی آرتریت روماتویید و مصرف روزانه ی پردنیزولون به مدت 10 سال، به دنبال سردرد منتشر نبض دار، خواب آلودگی و افت هوشیاری به بخش مراقبت های ویژه منتقل گردید و مورد مشورت نورولوژی قرار گرفت. در ابتدا بیمار همی پارزی راست به همراه فلج فاشیال مرکزی همان سمت داشت. طی مدت 72 ساعت با وجود مصرف آنتی پلاکت و آنتی کواگولان با دوز درمانی، علایم عصبی بیمار تشدید یافت و بیمار دچار همی پارزی چپ، افزایش خواب آلودگی و اختلال در Gaze افقی و عدم شناخت اطرافیان گردید. با توجه به سابقه ی بیماری کلاژن واسکولار و عدم وجود عوامل خطر آترواسکلروز، بیمار با شک به واسکولیت مغزی تحت درمان با پالس متیل پردنیزولون قرار گرفت. پس از دریافت دوز سوم علایم لترالیزه ی وی کاهش یافت، حرکات چشم طبیعی گردید و سطح هوشیاری بیمار ظرف مدت 9 روز پس از بستری بهبود یافت. تشخیص احتمالی بیمار (واسکولیت مغز) با نمای عروقی مشهود در سی تی آنژیوگرافی تایید گردید.
به نظر می رسد که درگیری سیستم عصبی مرکزی در بیماری آرتریت روماتویید نادر باشد ولی در نبود سایر علل آترواسکلروز و پیشرفت سریع علایم عصبی به همراه آنسفالوپاتی در بیماران با سابقه ی مثبت اختلالات کلاژن واسکولار، همواره باید این تشخیص را مد نظر قرار داد. با توجه به مرگ و میر بالای این بیماران ضمن پی گیری و رد نمودن سایر علل عفونی و عروقی، باید درمان این بیماران با پالس متیل پردنیزولون هرچه سریع تر آغاز گردد.