زیبایی شناسی زبان روایی میسلون هادی (بررسی موردی رمان «حلم وردی فاتح اللون»)

زنانه نویسی حضور منحصر به فردی در عرصه ی داستان نویسی عراق دارد، و این به خاطر وجود داستان نویسان مشهوری مانند «لطیفه الدلیمی»، «ناصره السعدون»، «میسلون هادی» است. ویژگی بارز داستان های میسلون هادی، تمرکز شدید بر روی سرزمین عراق با همه جزییات و عادات و حکایت های آن می باشد. وی در رمان های های خود، با غم و اندوه محیط عراقی در تعامل است. داستان «حلم وردی فاتح اللون» - ششمین داستان وی- از طریق عناصر داستان، تصویری غم آلود از جنگ آمریکا بر ضد عراق ارائه می دهد. کوچ اجباری یا اختیاری انسان امروزین عراقی از سرزمین مادری وتلاش برای نجات و تحقق رویاها یا دویدن در پی توهمات از جمله اموری است که در این «عمل روایی» کانون توجه رمان نویس عراقی قرار گرفته است بنابراین سرزمین عراق در رویایی رومانتیک پناهگاه همگان گشته تا آنجایی که علی رغم سختی حوادث، زندگی را در این محیط ممکن می سازد.
میسلون هادی در این داستان، تراژدی واقعی و شدت رنج های عراق را در توصیف زنانه ی قابل توجهی ثبت کرده است، وصفی که خواننده را بر آن می دارد تا آن را «توصیف اندوهباری» بنامد که بخش بزرگی از داستانش را فراگرفته است. وصف - همانگونه که در بین روایت شناسان شایع است- مهمترین عنصر تشکیل دهنده ی روایت است که در تحلیل زبان روایت نمی توان از آن چشم پوشید. نویسنده در قالب وصفی رمزگرایانه و با زبان روایی ساده به توصیف شخصیت ها و زمان و مکان و طبیعت و حوادث و.. می پردازد و برای این منظور شیوه ی روایی اول شخص (درونی) را به کار می گیرد تا بهتر بتواند تشنجات روحی عمیق خود را بیان دارد. وصف در داستان «حلم وردی فاتح اللون» عملکرد معنایی مشخصی را بر عهده دارد و آن همان حزن و اندوهی است که هر چه به پایان داستان نزدیک می شویم، کاهش می-یابد و در این هنگام رویای تحقق آرزوی دلخواه به وقوع می پیوندد. گویی راویتگر یقین دارد که امید بعد از ناامیدی می آید همانگونه که گفته می شود:«در ناامیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است»