مکانیزم بازیابی تعادل بدن در برابر اعمال اغتشاش بیرونی ناگهانی در صفحه ساجیتال در افراد مبتلا به کایفوسیس

این تحقیق با هدف تعیین مکانیزم بازیابی تعادل بدن به دنبال ایجاد اغتشاش بیرونی ناگهانی در صفحه ساجیتال در بین افراد مبتلا به کایفوسیس در مقایسه با افراد نرمال انجام گرفت. به این منظور 10 نفر با انحنای فقرات پشتی بیش از 40 درجه به عنوان گروه کایفوتیک (میانگین سنی 6/1? 5/21 سال) و 15 فرد فاقد عارضه کایفوسیس به عنوان گروه نرمال (میانگین سنی 19/1? 1/22 سال) در این تحقیق شرکت کردند. 6 نشانگر بر روی نقاط استخوانی مشخص شده سمت راست بدن هر آزمودنی مشتمل بر زائده آکرومیون، تروکانتر بزرگ ران، اپی کندیل خارجی ران، قوزک خارجی پا، پاشنه و سر پنجمین استخوان کف پایی نصب و یک مدل دو بعدی چهار قطعه ای تعریف شد. آزمایش ها در دو شرایط بدون اعمال اغتشاش (3 تکرار) و با اعمال اغتشاش ناگهانی در جهت قدامی – خلفی (3 تکرار) با رها کردن وزنه ای برابر 10 درصد وزن هر آزمودنی انجام گرفت. اطلاعات کینماتیکی، به وسیله سه دوربین پرسرعت با فرکانس 120 هرتز در ثانیه جمع آوری شد. تغییرات دامنه حرکتی و نوسانات گشتاور مفاصل ران، زانو و مچ پا محاسبه و داده های آماری با استفاده از تست آماری آنالیز واریانس با اندازه های مکرر در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گروه کایفوتیک نوسانات و تغییرات بزرگ تر و معنی داری در دامنه حرکتی در مفاصل ران (00/0= P) و مچ پا (000./0 = P) نسبت به گروه نرمال دارد. همچنین، بین الگوی نوسانات گشتاوری مفاصل در هر دو گروه کایفوتیک و نرمال در واکنش به اغتشاش ایجاد شده تشابه نسبی مشاهده شد، اما در گروه کایفوتیک میزان نوسانات بیشتر از گروه نرمال بود. یافته ها بیانگر آن است که هر دو گروه آزمودنی برای بازگشت به حالت تعادل پس از اعمال اغتشاش ناگهانی بیرونی در جهت قدامی – خلفی، مکانیزم و پاسخ متفاوتی از خود نشان دادند. این امر نشان می دهد که اتخاذ راهبرد کنترل پوسچر تحت تاثیر دفورمیتی کایفوسیس قرار می گیرد.