تاثیر دوره آموزش نظامی بر ویژگی های شخصیتی دانشجویان نظامی

شخصیت از بنیادی ترین مفاهیم روان شناسی است که با تجارب مختلف تحت تاثیر قرار می گیرد. برخورداربودن از شخصیت مطلوب، یک دیدگاه ایده آل و مورد توجه برای نیروهای نظامی است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر دوره آموزش نظامی بر ویژگی های شخصیتی دانشجویان غیرورزشکار ورودی به محیط نظامی بود.

این پژوهش نیمه تجربی در سال 1390 انجام شد. افراد مورد مطالعه 105 دانشجوی پسر غیرورزشکار ورودی سال تحصیلی 90-1389 یکی از دانشگاه های افسری ایران بودند که با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه مشخصات فردی و پرسش نامه شخصیتی برن رویتر بود. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون T وابسته به کمک نرم افزار آماری SPSS 16 تحلیل شد.

آموزش نظامی بر چهار صفت شخصیتی مورد بررسی تاثیر معنی دار مثبت داشت و سبب افزایش اعتماد به نفس، برتری جویی، برون گرایی و کاهش میل به عصبی بودن افراد مورد مطالعه شد (001/0=p). این در حالی بود که آموزش نظامی بر دو صفت شخصیتی اجتماعی بودن (002/0=p) و باخودبودن تاثیر معنی دار منفی داشت (001/0=p)، یعنی سبب افزایش حالت باخودبودن و کاهش اجتماعی بودن افراد مورد مطالعه شد.

آموزش نظامی سبب افزایش تعادل هیجانی، برون گرایی، اعتمادبه نفس و برتری جویی دانشجویان می شود. این در حالی است که این برنامه ها باعث غیراجتماعی شدن و ایجاد حالت انزوا در دانشجویان می شود. مسئولین امر باید با درنظرگرفتن تمهیدات لازم در طول دوره آموزش نظامی، مقدمات ازبین رفتن اثرات منفی و افزایش اثرات مثبت این دوره را بر صفات شخصیتی دانشجویان فراهم آورند.