اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر میزان اضطراب، شادی و کنترل خشم نوجوانان با ناتوانی جسمی- حرکتی

از آنجا که ناتوانی جسمی- حرکتی احتمالا می تواند باعث مشکلات متعددی از جمله مشکلات عاطفی و روانی شود، لزوم استفاده از روش هایی که این مشکلات را کاهش و یا برطرف سازد ضروری به نظر می آید. بنابراین، هدف از این تحقیق، تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر میزان اضطراب، شادی و کنترل خشم نوجوانان با ناتوانی جسمی- حرکتی بود.
جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان با ناتوانی جسمی- حرکتی شهر اصفهان بود که از بین سه مدرسه استثنایی معلولین جسمی- حرکتی موجود در شهر اصفهان یک مدرسه به صورت تصادفی ساده انتخاب شد و از میان دانش آموزان این مدرسه 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) و پرسشنامه پیرز-هاریس بود. ابتدا پیش آزمون بین دو گروه اجرا شد که تفاوت معناداری مشاهده نشد. سپس گروه آزمایش به مدت یک ماه آموزش مهارت‎های زندگی را دریافت کردند. در پایان، هر دو گروه مجددا مورد آزمون قرار گرفتند.
نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از آموزش مهارت های زندگی بین میانگین نمرات اضطراب، شادی و کنترل خشم دو گروه آزمایش وکنترل تفاوت معناداری وجود دارد.
براساس یافته های این پژوهش توصیه می گردد از آموزش مهارت های زندگی برای کاهش میزان اضطراب، کنترل خشم و افزایش شادی نوجوانان با ناتوانی جسمی-حرکتی استفاده شود.