اپیدمیولوژی حوادث در شیرخواران ونو پایان 6-24 ماهه

مقدمهحوادث عامل شایع ناخوشی و از شایعترین علل مرگ ومیر در کودکان (از سایر جهات سالم)می باشند. اطلاعات موجود در مورد علت شناسی و بوم شناسی حوادث در دو سال اول زندگی (به خصوص در ایران) ناچیز است. پژوهش حاضر به بررسی میزان و نحوه توزیع سوانح در شیر خواران زیر یکسال شهر مشهد پرداخته است.
روش کاراین تحقیق، مطالعه ای توصیفی مقطعی بر یک گروه 1000 نفره شیرخوار (6-24 ماهه) از تمامی مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد است، که در نیمه دوم سال 1384 با استفاده از پرسشنامه، از نظر سابقه حوادث (رخ داده از بدو تولد) مورد بررسی قرارگرفتند. اطلاعات با استفاده ار نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایجسن متوسط گروه مورد مطالعه 8/7±8/13 ماه بود. در این مدت7/55% از افراد گروه یکی از انواع آسیبها را تجربه کرد ند. حوادث تجربه شده به ترتیب شیوع عبارتند از: سقوط (4/13%)، حالت خفگی ناشی از آسپیراسیون مواد جامد (8/12%)، بریدگی(9/11%) سوختگی (9/10%)، مسمومیت (9/3%)، تصادف با وسایل نقلیه(5/1%)، غرق شدگی(7/0%) و برق گرفتگی(6/0%). مراجعه سرپایی به پزشک به دلیل حاد ثه در50 مورد (5%) انجام شد که شایعترین علت آن سوختگی (16 مورد معادل 6/1%) بود. در این گروه 80 مورد بستری در بیمارستان گزارش شد که فقط 7 مورد ناشی ازحادثه بود و مسمومیت با 3 مورد شایعترین حادثه منجر به بستری بود.
نتیجه گیریشیوع دوره ای آسیبها در جمعیت مورد مطالعه 7/55% می باشد. سقوط، آسپیراسیون اجسام خارجی، بریدگی و سوختگی به ترتیب شایعترین آسیبهای رخ داده در شیرخواران مشهدی بودند.