بررسی شیوع کاهش دانسیته معدنی استخوان در بیماران پیوند کلیه با بیش از یک سال پیوند و عوامل موثر بر آن

مقدمهکاهش تراکم معدنی استخوان یکی از عوارض شایع بیماران پیوندکلیه می باشد که با تشخیص و درمان به موقع می توان عواقب حاصل از آن را به حداقل رساند. در این مطالعه شیوع کاهش تراکم معدنی استخوان در بیمارانی که حداقل یک سال از پیوند شان گذشته، بررسی شده است.
روش کاردر این مطالعه مقطعی توصیفی، تمامی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا(ع) در سالهای 1383-1386 بررسی شدند. بیماران پیوند کلیه که حداقل یک سال از پیوند آنها گذشته و عملکرد کلیه پیوندی خوب بود انتخاب شدند و برای آنها تراکم معدنی استخوان به روش جذب سنجی انرژی اشعه ایکس انجام شد. میزان کلسیم، فسفر،آلکالن فسفاتاز و پاراتورمون سرم نیز اندازه گیری شد و نتایج به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی، مجذور کای، آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج182 بیمار وارد مطالعه شدند. فراوانی کلی کاهش تراکم معدنی استخوان 4/87 % بود. در استخوان ران استئوپنی در 6/73% و استئوپروز در 8/13% و در مهره های کمری استئوپنی در 5/66% و استئوپروز در 9/20% از بیماران دیده شد. در مقایسه مدت زمان دیالیز قبل از پیوند (777/0=p و420/0=p)،طول مدت پیوند (927/0=p و 271/0=p)، میزان PTH (908/0=p و 146/0=p) وکلسیم (348/0=p و 265/0=p) در بیماران بر اساس نتایج دانسیتومتری گردن استخوان ران و ستون فقرات کمری با توجه به آزمون آنالیز واریانس تفاوت معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیریفراوانی کاهش تراکم معدنی استخوان در بیماران پیوند کلیه حتی پس از یک سال از پیوند کلیه و با کارکرد خوب کلیه پیوندی، بالاست.