بررسی تاثیر شدت انرژی و گسترش شهرنشینی بر تخریب محیط زیست در ایران (تحلیل هم جمعی)

امروزه، مسئله آسیب های منتهی به تضیع و تخریب محیط زیست -که بیشتر پیامد اقدامات و فعالیت های انسان هستند- از مهم ترین مسائل جهانی است که جوامع بشری اعم از توسعه یافته و یا توسعه یابنده با آنها مواجهند. اهمیت این موضوع نه تنها از جنبه زیست محیطی و آثار آن بر روی سامانه های (سیستم های) منابع طبیعی، بلکه از نظر اقتصادی نیز دارای اهمیت است. بنابراین، کم و کیف محیط زیست در فرایند توسعه پایدار نقش و جایگاه اصلی را دارد. رشد اقتصادی و افزایش جمعیت - بویژه جمعیت شهرنشین - مستلزم مصرف بیشتر انرژی است. ایران به عنوان کشوری در مسیر توسعه و توسعه یابنده، برای دستیابی به رشد مستمر توام با حفظ محیط زیست، لازم است به مبحث شدت انرژی و گسترش شهرنشینی همراه با مسئله جمعیت توجه کند. این پژوهش با استفاده از روش های اقتصادسنجی، از جمله رویکرد یوهانسن-یوسیلیوس، به بررسی آثار متغیرهای تولید ناخالص داخلی، شهر نشینی، جمعیت و شدت انرژی برروی آلودگی هوا در طی دوره 1346-1385 در ایران می پردازد. نتایج، مبین تاثیر مثبت و معنادار متغیرهای شدت انرژی، رشد شهرنشینی و جمعیت بر انتشار گاز دی اکسیدکربن است. ازیافته های دیگر تحقیق، تایید فرضیه منحنی زیست محیطی کوزنتس در ایران برای دوره مورد بررسی است. به این معنی که رشد اقتصادی در ابتدا- از جمله با افزایش مصرف انرژی-باعث افزایش آلودگی هوا شده است. اما با تداوم رشد که از جمله بهبود روش های استفاده از انرژی را موجب شده، کاهش شدت انرژی را در پی داشته و میزان آلودگی هوا به آهستگی رو به نقصان گذاشته است.