تعیین حساسیت کلستریدیوم دیفیسیل های جدا شده از پرسنل مرکز آموزشی ودرمانی امام رضا(ع) تبریز

تعیین حساسیت کلستریدیوم دیفیسیل در آزمایشگاه ها بطور روتین انجام نمی شود. هدف از این مطالعه تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی کلستریدیوم دیفیسیل های جدا شده از پرسنل بیمارستان و ارزیابی درصد جداسازی این باکتری از مدفوع توسط سه روش مختلف برای اولین بار در تبریز بود.
تعداد 100 نمونه مدفوع پرسنل درمانی بیمارستان جمع آوری و سه روش استاندارد بیهوازی: کشت مستقیم در محیط CCFA، کشت در محیط آگار خوندار پس از غنی سازی با 1/.% املاح صفراوی و شوک الکلی بر روی آنها اجرا گردید. کلنی های مشکوک با بوی مخصوص طویله اسب از طریق تستهای بیوشیمیائی تعیین هویت شدند. تمام ایزوله ها با روش دیسک دیفیوژن نسبت به 14 آنتی بیوتیک تعیین حساسیت گردیدند. حداقل غلظت ممانعتی (MIC) ایزوله ها با استفاده از E.test در مقابل وانکومایسین و مترونیدازول تعیین شد.
یکصد نمونه مدفوع از پرسنل شامل 66% مونث و 34% مذکر جمع آوری گردید. نتایج نشان دادند که تفاوت سنی و جنسی در این تحقیق از نظر آماری معنی دار نبود (16/0=P، 12/0=P). تعداد 18 کلستریدیوم دیفیسیل از پرسنل 13 بخش بیمارستان جدا گردید. بیشترین تعداد از بخش های داخلی و ICU (هر کدام 5 ایزوله) وکمترین از اورتوپدی و فیزیوتراپی (هر کدام 1 ایزوله) جدا گردید. هیچ ایزوله مقاومی نسبت به وانکومیسین ومترونیدازول با روش های دیسک دیفیوژن و E-test مشاهده نگردید. تمام ایزوله ها نسبت به پلی میکسین B و سفتریاکسون 100% مقاوم بودند. میزان جداسازی کلستریدیوم دیفیسیل با روش های غنی سازی 1/0% صفرا و الکل شوک بطور معنی داری بالاتر از کشت در محیط CCFA می باشد (04/0 =P، 02/0=P).
پرسنل مرکز آموزش- درمانی امام رضا(ع) می تواند به عنوان منبع ذخیره ای آلودگی کلستریدیوم دیفیسیل باشد. کلیه ایزوله ها حساس به آنتی بیوتیک های وانکومیسین و مترونیدازول بودند. میزان جدا سازی کلستریدیوم دیفیسیل توسط روش های غنی سازی بالاتر از کشت در محیط CCFA است.