رابطه شیوه های مقابله و نشانه های تنیدگی مزمن با استفاده مرضی از دارو و مواد در جانبازان قم

پژوهش ها نشان داده اند که جانبازان در معرض استفاده مرضی از دارو و مواد هستند. پژوهش های دیگر به نقش نوع و شدت آسیب در جانبازان پرداخته اند. مطالعات دیگری نیز به رابطه مقابله نارسا و پیامدهای منفی آن پرداخته اند.
هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه شیوه های مقابله و نشانه های تنیدگی مزمن با استفاده مرضی از دارو و مواد در جانبازان ساکن شهر قم بود.
در این مطالعه، 452 جانباز با آسیب 25 تا 70 درصد شرکت داشتند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نظام دار انتخاب شدند و به کمک آزمون سرندگری استفاده مرضی از دارو و مواد، نشانگر شدت اعتیاد، پرسشنامه شیوه های مقابله ای شییر و کارور (شکل کوتاه) و فهرست نشانه های تنیدگی مزمن متغیرهای مربوطه اندازه گیری شدند.
تحلیل رگرسیون چند متغیری خطی به روش گام به گام نشان داد که نشانه های تنیدگی مزمن، و شیوه های مقابله ای پناه بردن به دارو و مواد، انزوای رفتاری، شوخ طبعی و خودگیج گردانی می توانند استفاده مرضی از دارو و مواد را پیش بینی کنند. تحلیل واریانس چند متغیری نیز مشخص کرد که جانبازان با آسیب جسمانی، کمتر از سایرین به اعتیاد مبتلا می شوند. چند معلولیتی بودن و آسیب زیاد نیز احتمال این مشکل را بیشتر می کند.
بحث: جانبازان نیازمند کمک برای اصلاح روش های مقابله ای نارسای خود هستند. مقابله درمانگری می تواند سودمندی خوبی برای جانبازان داشته باشد.