ضد عرفان در برابر تجربه گرایی&

مقاله ٴ حاضر به تقابل میان دو نگرش عمده درباره ٴ عرفان و تجربه ٴ عرفانی، یعنی جریان تجربه گرایی و جریان ضد عرفان می پردازد. در این نوشته، ابتدا مولفه های اصلی هر یک از دو جریان اصلی معرفی و بررسی می شوند. از سویی، تجربه-گرایی، که از اندیشه های ویلیام جیمز متاثر است، به نقش تجربه های فردی و احوال خارق العاده و تجربه های وجدناک عارفان اهمیت می دهد و تجربه را معرف و نشانه ٴ امر عرفانی می داند. در مقابل، جریان ضد عرفان، که عمدتا در نوشته های دنیس ترنر بازتاب یافته است، به تجربه گرایی نقدهایی جدی وارد می-کند. به باور هواداران ضد عرفان، امر عرفانی متکی و مبتنی بر جماعت و اعمال و افکار جماعتی است. بر همین اساس، ضد عرفان بر دیدگاه تجربه گرایی نقدهایی وارد می کند، نقدهایی در خصوص نقش تجربه در معنویت قرون وسطا، چرخش در سنت معنوی مسیحیت، خوانش تاریخ معنویت مسیحی و هم چنین خوانش تجربه گروانه از متون قرون وسطا. در خاتمه ٴ مقاله، به نقد و داوری آرای هر یک از دو جریان می پردازیم.