بررسی اثربخشی آموزش خودکنترلی بر کاهش سهل انگاری نوجوانان دختر پایه دوم متوسطه شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودکنترلی بر کاهش سهل انگاری نوجوانان دختر پایه دوم متوسطه شهر تهران می باشد.
آمودنی ها 32 نفر (16 نفر گروه آزمایش و 16 نفر گروه کنترل) از دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان شهر تهران می باشند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان کلیه دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان این شهر که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل بوده اند انتخاب شده اند. طرح پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش آزمون سهل انگاری تاکمن می باشد. برنامه آموزشی خودکنترلی در طول 10 جلسه هفته ای یک جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. در حالی که گروه کنترل برنامه عادی زندگی خود را طی می کردند. فرضیه این پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات سهل انگاری در دو گروه آزمایش و کنترل با 99 درصد اطمینان تفاوت معنی داری وجود دارد، بدین معنی که آموزش خودکنترلی بر کاهش سهل انگاری در گروه آزمایش به طور معنی داری موثر بوده است. این یافته ها بیانگر آن است که برنامه آموزش خودکنترلی به دانش آموزان گروه آزمایش کمک کرده است تا سهل انگاری خود را کاهش دهند.