رابطه کیفیت خواب با کیفیت زندگی افراد سالمند در سه ناحیه شهر تهران

کیفیت خواب در دوران سالمندی، کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد و یکی از مشکلات رایج دوران سالمندی، اختلال خواب است. خواب با کیفیت ضعیف، بعد از سردرد و اختلال های گوارشی در رتبه سوم مشکلات افراد سالمند قرار دارد که از شکایت های شایع آنان است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه کیفیت خواب با کیفیت زندگی در افراد سالمند مقیم در خانه های سالمندان سه ناحیه شهر تهران بود. مطالعه حاضر از نوع طرح های توصیفی-تحلیلی است که در خانه های سالمندان تحت پوشش سازمان بهزیستی استان تهران اجرا شد. نود فرد سالمند به روش نمونه گیری تصادفی و با در نظر گرفتن هوشیاری، نداشتن دمانس حاد، توانایی پاسخ گویی و تمایل به شرکت در مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های مقیاس کیفیت خواب پیتزبرگ و مقیاس کیفیت زندگی بود. داده های به دست آمده با روش آماری رگرسیون چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد رابطه مستقیم معناداری بین کیفیت زندگی افراد سالمند با کیفیت خواب آنان وجود دارد (001/0>p) و نتایج یکسانی در مورد کیفیت زندگی بین سه گروه مورد مطالعه وجود داشت. در رابطه با کیفیت خواب، میانگین کیفیت خواب افراد سالمند ساکن در ناحیه جنوب به طور معناداری بهتر از نواحی مرکز و شمال شهر تهران بود. به منظور بالا بردن کیفیت خواب و کیفیت زندگی افراد سالمند مقیم در خانه های سالمندان، لزوم برگزاری برنامه های مراقبت ویژه در دوران سالمندی تاکید می شود. همچنین پیشنهاد می شود در پژوهش های آینده، ارتباط بین خواب، سبک زندگی و رفتار روزانه در افراد سالمند مورد بررسی قرار گیرد.