بداهه نوازی یکی از اصولی است که در سال های گذشته در موسیقی ایران کم رنگ شده است. مهمترین رکن در بداهه نوازی که به بداهه جان می دهد، حالت جذبه و متافیزیک است. هنرمند برای اینکه به این مرحله برسد، باید بعد از یادگیری رپرتوار، با تمرین، تمرکز و ریاضت در یک مرحله سخت قرار بگیرد که بعد از آن می تواند بداهه نوازی کند. بداهه نوازی در مقوله عقل گرایی نمی گنجد. این مرحله به یک اندازه شامل همه نمی شود، بعضی هنرمندان از این نعمت بیشتر برخوردارند و برخی کمتر. بداهه به معنای خلق لحظه است و اینکه این اثر از پیش تعیین نشده باشد. همچنین بداهه نوازی انواع و مراحل مختلفی دارد. مرحله نخست مربوط به اجراهای متفاوت