پس از برقراری مشروطیت مردم و گروه های مختلف فکری به تاسیس انجمن های مختلف پرداختند. اهالی هر یک از ولایات و ایالات انجمن تشکیل می دادند و اصناف تهران و محلات مختلف اقدام به تاسیس انجمن های صنفی و محلی کردند. چنانچه در اندک زمانی ده ها انجمن فعال با تعدادی از هواداران ثابت و متغیر در تهران تشکیل شد و در هر یک از آنها چند هزار نفر عضویت یافتند. همه روزه این انجمن ها تشکیل می شدند و اعضای آن به مذاکره در خصوص اصلاحات امور و تقویت اساس مشروطیت می پرداختند. این انجمن ها تمام دستگاه دولت و ادارات کشور را تحت نظارت خود قرار می دادند. بی تردید یکی از معایب انجمن های این زمان این بود که چون به وظایف خود در کشور مشروطه آگاه نبودند، در کارهای قوه مجریه مداخله می کردند و نمایندگانی به وزارتخانه ها و ادارات دولتی فرستاده و در کارها دخالتی وسیع داشتند.