گاهی اوقات، اظهارنظرهای مسئولین ورزش برای خود آنها هم اسباب دردسر می شود. از یک طرف اجرای وعده ای که داده اند میسر نیست، از طرفی احتمالا خورشید از تابیدن بازخواهد ایستاد اگر آنها بگویند عذر می خواهیم، اشتباه کردیم و مثل هر انسان دیگری جایزالخطاییم. به این ترتیب با ابداع توجیه و تبصره درصدد لاپوشانی برمی آیند.نمونه های فراوانی را می شود مثال زد. همین قضیه تعیین ضرب الاجل برای پرسپولیسی های تیم ملی که اعلام شد تحت هیچ شرایطی پس از تاریخ مقرر به اردو نیایند اما مصطفوی نامه زد و ژنرال کوتاه آمد. پرسپولیسی ها هم به اردو آمدند. آخرین سوژه، ستاد بازی های آسیایی 2006 است که از پیرارسال گفته بودند فقط ورزشکاران و تیم هایی که شانس مدال دارند را به دوحه اعزام خواهند کرد. اما واضح بود که تعداد چنین رشته هایی در ایران زیاد نیست و نمی شود ورزشکاران تیم های ملی در سایر رشته ها را از حضور در مهمترین رویداد ورزشی آسیا محروم کرد. به همین خاطر پریروز که زعما گردهم آمدند تا رشته های اعزامی را معرفی کنند، تبصره ای هم در فهرست مربوطه گنجاندند. به این شرح که سوای رشته های پرمدالی مثل کشتی آزاد و فرنگی، وزنه برداری، رزمی و... چند رشته ورزشی که بالای 50 درصد شانس مدال دارند به دوحه اعزام خواهند شد. رشته هایی مثل هندبال، ژیمناستیک، شطرنج، شمشیربازی و... درخصوص این که درصدگیری فوق الذکر را چه کسی مخابره کرده متنی مخابره نشده است.بلانسبت مسئولین این ستاد و دور از جان تمام عزیزانی که سمتی در ورزش کشور دارند، اگر غیر از ایشان که دست اندرکار هستند فردی وجود داشته باشد که هندبال و ژیمناستیک را برای کسب مدال از بازی های آسیایی دارای شانس و اقبال بداند، باید هرچه سریع تر به یکی از نزدیک ترین مراکز درمانی مراجعه کند.کسی مخالف اعزام هندبال به بازی های آسیایی نیست. شطرنج هم که مارکوپولوی ورزش ایران است، به تمام نقاط جهان سفر می کند و دوحه که همین بغل گوش ماست و سفر شطرنجی ها به آنجا کسی را متعجب نمی کند. فقط کاش مسئولین ارجمند ورزش وقتی پشت تریبون می ایستند اندکی تامل و دوراندیشی را هم مدنظر قرار دهند و در صدور احکامی که ضمانت اجرایی ندارند عجله ای به خرج ندهند.