«ممیزی بازاریابی» در پیکره علم رو به رشد، جدی و مدرن بازاریابی، شاخه ای کاملا تازه و نوپاست و باوجود گذشت تنها 20 سال از عمر آن، استقبال فزاینده شرکت های معتبر دنیا سبب شده تا توجه بیش تری به آن شود.

سازمان های برجسته در کشورهای کاملا پیشرفته، در رویارویی با چالش ها دریافتند با بهره مندی از این ابزار قادرند از منابع خود حداکثر استفاده را ببرند، در بازار پررقابت تصاحب مشتری همچنان پایدار بمانند و تمهیداتی را برای رویارویی با بازارهای آشفته و متحول آینده مهیا سازند.

پذیرش این باور به همراه اجرای ممیزی بازاریابی، شرکت ها و سازمان ها را از افتادن به ورطه هلاکت رهایی بخشید و هوشمندانه آنان را برانگیخت تا منابع خود را برای کسب سود بیش تر متمرکز کرده و از اتلاف آن جلوگیری کنند. در نقطه مقابل نیز دیده شد شرکت ها و سازمان هایی که از این ابزار سودمند بهره نجستند، خود و فرآورده هایشان روانه موزه شدند و این درس عبرتی شد برای بنگاه هایی که هنوز در مرحله تصمیم گیری برای استفاده از ابزار یاد شده بودند!

در تعریفی اجمالی می توان ممیزی بازاریابی را به عنوان ابزاری جهت تعیین وضعیت منابع سازمان و بهره برداری بهینه از آن معرفی کرد و ناگفته آشکار است که منابع برای تمام شرکت ها و سازمان ها بسیار ارزشمند و کمیاب هستند. به این رو شرکت ها باید دریابند در چه موقعیتی هستند و چگونه باید از منابع استفاده کنند و در کجا باید این منابع را تغییر بدهند تا بهینه سازی کرده و حداکثر بهره برداری را داشته باشند.

در این میان از نقش مدیریت ممیزی بازار نیز نباید غافل شد،چرا که اولین قدم در اجرای ممیزی بازاریابی را مدیران برمی دارند; آن جا که مدیر، با درک والای خود، برای بهتر شدن وضعیت سازمان احساس نیاز می کند و به دنبال آن اجرای ممیزی را در دستور کار قرار می دهد.