بشر بر اساس ساختار روحی و جسمی خود ناچار از زندگی اجتماعی است و زندگی اجتماعی نیز باید تحت قوانین و مقرراتی مشخص و معین اداره شود تا مردم بتوانند در پناه امنیت، نظم و انضباط حاصل از آ ن زندگی آرامی داشته باشند. همچنان که امروز در غالب سرزمین های دنیا چنین است.

از سوی دیگر آفریننده دانای هستی آن گاه که اراده کرد تا انسان را بیافریند وصف(خلیفه) را بر او پسندید یعنی جانشین و نماینده خدا در زمین “انی جاعل فی الارض/ خلیفه” از این امر دو نکته اساسی برداشت می شود. نخست اینکه پیدایش انسان توام با فرمانروایی وحکومت بوده است دوم آنکه خلیفه و رهبر جامعه باید از سوی خداوند معین شود.” انی جاعل...”